Η παιδική αθωότητα από τη δίνη του πολέμου στα παγκάκια της Ευρώπης

Από το 2011 έως και σήμερα περισσότεροι από τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη Συρία λόγω του πολέμου. Χιλιάδες είναι τα μικρά παιδιά που βρίσκουν καταφύγιο όπου μπορούν στην Ευρώπη και κοιμούνται τις νύχτες στα δάση, στα παγκάκια, στην άσφαλτο.

Το δράμα και τον πόνο τους απαθανατίζει ο φωτογραφικός φακός, σ” ένα ρεπορτάζ της Daily Mail, το οποίο αναδεικνύει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τη δραματική αλλαγή από την παιδική αθωότητα στη δίνη του πολέμου.

Ο Αμπντούλ Καρίμ είναι 17 ετών και βρίσκεται μόνος του στην Αθήνα. Κοιμάτα τα βράδια στην Ομόνοια και τους γύρω δρόμους. Τα τελευταία του λεφτά έφυγαν στο εισιτήριο για τη μεταφορά στην Ελλάδα. Η αγωνία του είναι να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τη μητέρα του στη Συρία, προκειμένου να την ενημερώσει για την κατάσταση που ζει.

Ο Αχμάντ είναι 7 ετών. Κοιμάται στα σύνορα της Αυστρίας με την Ουγγαρία. Επέζησε μαζί με τους γονείς του όταν το σπίτι τους χτυπήθηκε από βόμβα. Δεν συνέβη το ίδιο με τον μικρότερο αδερφό του. Όταν η τύχη τους χαμογελά, βρίσκουν καταφύγιο στα λεωφορεία και αποφεύγουν το κρύο.

Ο Αμπντουλάχ είναι 5 ετών και κοιμάται έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Βελιγραδίου. Η αδερφή του και ο πατέρας του σκοτώθηκαν στη Συρία και ο ίδιος πάσχει από μια σπάνια ασθένεια στο αίμα. Η μητέρα του με την οποία διέφυγε δίνει καθημερινή μάχη προκειμένου να εξασφαλίσει τα φάρμακά του.

Ο Αχμέντ, 6 ετών, κοιμάται στο γρασίδι στην πόλης Όργκος της Σερβίας. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση στη Βόρια Συρία και κατάφερε να περάσει στην Ευρώπη με τον θείο του. Ό,τι έχει και δεν έχει βρίσκεται σε έναν μικρό σάκο, τον οποίο μετατρέπει σε μαξιλάρι κάθε βράδυ.

Η Λαμάρ, 5 ετών, ήταν μόνη στο σπίτι όταν χτυπήθηκε από βόμβα ενώ οι γονείς της είχαν βγει στην αγορά για ψώνια. Τώρα πλέον κοιμάται στα δάση της Σερβίας μετά από δύο προσπάθειες να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα.

Αθώες ψυχές, παιδικά κλαράκια που αποκόπτονται βίαια από τις ρίζες τους και βιώνουν την τρυφεράδα της πρώτης νιότης με τρόπο άγριο, βάναυσο, άδικο. Απάνθρωπο. Σε μια Ήπειρο τόσο γερασμένη για να αγκαλιάσει και να  συντρέξει τον ξένο, τον μόνο, τον μικρό…

Πηγή: kar.org.gr

Advertisements

Ενισχύοντας τις σχέσεις και τη δυναμική της σχολικής τάξης με κοινωνιομετρικές πρακτικές

O Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηρακλείου, στο πλαίσιο της ψυχοκοινωνικής κάλυψης των αναγκών των σχολικών μονάδων του Νομού, θα πραγματοποιήσει Επιμορφωτικό Βιωματικό Σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, συνολικής διάρκειας έξι ωρών. Το Σεμινάριο έχει θέμα «Ενισχύοντας τις σχέσεις και τη δυναμική της σχολικής τάξης με κοινωνιομετρικές πρακτικές».

Στόχος του Σεμιναρίου είναι η θεμελίωση και η ενίσχυση του θετικού κλίματος της σχολικής τάξης με την αξιοποίηση της κοινωνιομετρίας και των κοινωνιογραμμάτων, που είναι αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης των αλληλεπιδράσεων που αναπτύσσονται στη σχολική τάξη και ενδυνάμωσης των σχέσεων αποδοχής μεταξύ των μαθητών.

Το Σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων (Ρολέν 4, 2ος όροφος) τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015 (α΄ μέρος) και τη Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015 (β΄ μέρος), στις 14.30-17.30 το απόγευμα.

Στο Σεμινάριο θα λάβουν μέρος μέχρι τριάντα εκπαιδευτικοί που θα δηλώσουν επιθυμία να το παρακολουθήσουν. Εάν υπάρξει ενδιαφέρον από περισσότερους/ες εκπαιδευτικούς θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας σύμφωνα με την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να υποβάλουν αίτηση στον παρακάτω σύνδεσμο: http://goo.gl/forms/VP92ZXJUZP

Εθισμός στα διαδικτυακά παιχνίδια: Η ιστορία του «Γιάννη»

O εθισμός στο διαδίκτυο, η εξαρτητική συμπεριφορά που στοιχειώνει αρκετά εφηβικά δωμάτια και διατυπώνεται ως η μεγάλη αγωνία των γονέων,  μέσα από βιώματα προσωπικά και αληθινά.

Διαβάστε την ιστορία του Γιάννη (μη πραγματικό όνομα) που, όταν στο σπίτι του η σύνδεση στο διαδίκτυο παρουσίασε πρόβλημα, συνειδητοποίησε την εξάρτησή του, τη μοναξιά, τη θλίψη και τις χαμένες φιλίες. Εθισμένος στο διαδικτυακό παιχνίδι «World of Warcraft» (WoW), μάς περιγράφει πώς άλλαξε ο ίδιος -σκέψη, συναίσθημα, τρόπο ζωής, συμπεριφορά-  από τον εθισμό και τελικά, πώς μπόρεσε να νικήσει την εξάρτησή του…

Η αρχή:

Ουσιαστικά ξεκινούν όλα πολύ αθώα. Ο Γιάννης, που κατοικεί σε μια γερμανική επαρχία, αγοράζει ένα παιχνίδι για τον Η/Υ και αρχίζει στο σπίτι του να παίζει. Στην αρχή δεν έχει και τόσο ενδιαφέρον διότι πρέπει να φτάσει πρώτα σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ώστε να το διασκεδάσει. Αύτο απαιτεί μεν χρόνο, αλλά δεν πειράζει. Μερικά πράγματα έχουν προτεραιότητα απέναντι στους φίλους. Ο ηλεκτρονικός κόσμος τον απορροφά ολοκληρωτικά, ανακαλύπτει συνεχώς καινούργια πράγματα. Όσο περισσότερο παίζει, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η φιγούρα του και τόσο περισσότερα πράγματα μπορεί να κάνει μέσα στο παιχνίδι. Είναι ενθουσιασμένος με το τι μπορεί εδώ να πετύχει. Ποιον νοιάζει ότι η φίλη του παίρνει πάλι τηλέφωνο και τον ρωτάει εάν θέλει να πάει μαζί της στον κινηματογράφο. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί, επειδή χρειάζεται αυτό το συγκεκριμένο όπλο για να γίνει καλύτερος.

Νέοι φίλοι:

Σύντομα τα καταφέρνει ο Γιάννης σε αυτό το παιχνίδι, το μαθαίνει καλά και έρχονται και οι πρώτες επιτυχίες. Δυστυχώς όμως ξεχνάει τους φίλους του, με τους οποίους είχε κανονίσει να πάνε για μπάνιο – αλλά τι θέλουν αυτοί πάλι και γκρινιάζουν; Στον κόσμο του «World of Warcraft» βρίσκει ο Γιάννης νέους φίλους, με τους οποίους δίνει κάθε βράδυ ραντεβού για να σκοτώσουν ένα καινούριο τέρας μέσα στη σπηλιά. «Αυτοί οι φίλοι δεν σε εγκαταλείπουν, γιατί μόνο μαζί είναι δυνατοί και μπορούν να πετύχουν κάτι», εξηγεί ο Γιάννης. «Είχα την αίσθηση, πως αυτοί οι άνθρωποι είναι η οικογένειά μου και πως είμαι για εκείνους σημαντικός», λέει. Κοινές μάχες, κοινές επιτυχίες – «αυτό μου δίνει την αίσθηση πως είμαι πανίσχυρος και προπάντων όχι μόνος».

Ένα χρόνο στο διαδίκτυο:

Μεταξύ των νέων φίλων είναι και ο Αντρέας, ο oποίος είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος και έχει περισσότερη εμπειρία στο WoW. Ένα βράδυ συνδέεται ο Ανδρέας -όπως έχουν προσυννενοηθεί- στο παιχνίδι. Εμφανίζεται όμως μόνο και μόνο για να πει πως χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμη και πως θα μπορεί να ξεκινήσει το παιχνίδι σε μισή ώρα. Ο Γιάννης κάθεται και περιμένει μέχρι που ξανασυνδέεται ο συμπαίκτης του: Μόλις τον χώρισε η γυναίκα του, του λέει εν συντομία ο Ανδρέας. Αλλά δεν έχει τώρα σημασία, ας συνεχίσουν το παιχνίδι…

Οι φίλοι του Γιάννη δεν αδιαφορούν για αυτόν. Ακόμη όχι. «Κάποια στιγμή προσπάθησαν οι φίλοι μου να μου πουν, πως είναι τελείως τρελό να παίζω τόσο πολύ», λέει ο Γιάννης και: «Οι φίλοι μου θεωρούσαν πως έχανα την πραγματικότητα από τα μάτια μου, αλλά τότε σκεφτόμουνα πως οι άλλοι ήτανε θυμωμένοι, επειδή δεν τους αφιέρωνα πλέον τόσο χρόνο όσο παλαιότερα».

Οι φίλοι του Γιάννη απομακρύνονταν όλο και περισσότερο, γιατί ποτέ δεν είχε χρόνο ή ξέχναγε τα ραντεβού τους, μέχρι που σταμάτησαν όλοι να επικοινωνούν μαζί του. Και στο σχολείο άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν όλο και χειρότερα. «Δεν έκανα πια τις ασκήσεις μου, δεν διάβαζα πια τα μαθήματα και συχνά έπαιζα όλη τη νύχτα ώστε το πρωί να μην μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Αυτός είχε φυσικά αντίκτυπο και στους βαθμούς μου». Σήμερα το μετανιώνει ο Γιάννης που δεν προσπάθησε περισσότερο για το σχολείο.

Κάθε τόσο προσπαθούσαν οι γονείς του να τον αποτρέψουν από το παιχνίδι. Συχνά τσακώνονται, επειδή ο Γιάννης απομονώνεται τελείως από την οικογενειακή ζωή και βγαίνει πλέον σπανία από το δωμάτιο του – εγκαταλείπει τον Η/Υ μόνο για να ετοιμάσει κάτι να φάει και να πάει στην τουαλέτα.

Όταν το Διαδίκτυο παθαίνει βλάβη, που είναι ο πραγματικός κόσμος; 

Ένα χρόνο ζει ψυχή τε και σώματι για το παιχνίδι στον Η/Υ. Μέχρι την ημέρα που παθαίνει ξαφνικά το διαδίκτυο τη βλάβη – για μια ολόκληρη βδομάδα. «Αρχικά με έπιασε πραγματικά πανικός, αφού είχα ραντεβού στον κόσμο του WoW και δεν ήθελα τους φίλους μου εκεί να τους εγκαταλείψω», θυμάται ο Γιάννης. Ξαφνικά αισθάνθηκε το κενό.

Αυτό το κενό στο κεφάλι του, στο δωμάτιό του, απλά παντού, τον τρελαίνει. Περπατάει στο δωμάτιο, μετά κάθεται, ξανασηκώνεται, δεν βρίσκει ησυχία. Τελικά δεν μπορεί χωρίς. Κάθε λίγο κοιτάει το κινητό του. Κανένας δεν τον πήρε τηλέφωνο, κανείς δεν του έστειλε μήνυμα. Οι φίλοι του απομακρύνθηκαν. Πώς θα καταφέρει  να περάσει μια βδομάδα χωρίς το παιχνίδι; «Αυτή η αίσθηση να μην έχεις κάτι να κάνεις, να ασχοληθείς, είναι τραγική. Σε πλακώνει κυριολεκτικά», λέει ο σήμερα εικοσάχρονος.

Στην πραγματική ζωή λοιπόν οι φίλοι χάθηκαν, η κοπέλα του έφυγε, οι γονείς δεν είναι πρόθυμοι να δεχθούν αυτούς τους διαταραγμένους ρυθμούς στην οικογενειακή ζωή μόνο και μόνο επειδή δεν λειτουργεί το Ίντερνετ. Και στο σχολείο δεν τα καταφέρνει να ενσωματωθεί πάλι και να προχωρήσει μαζί με τους άλλους – έλειψε πολύ και διάβαζε πολύ λίγο για να τα καταφέρει. «Έχεις την αίσθηση σαν να στέκεσαι μπροστά από το τίποτα – ένα βουνό από θρύψαλα, γιατί μέχρι τώρα ζούσες στον εικονικό κόσμο μια χαρά. Ο πραγματικός κόσμος σού φαίνεται ξαφνικά εξωπραγματικός και δεν μπορείς πια να ανταποκριθείς».

Ο Γιάννης προσπαθεί να επικοινωνήσει ξανά με τους φίλους του. «Αρχικά φυσικά δεν μου απαντούσε κανείς. Και όταν πετύχαινα κάποιον το τηλέφωνο μου έλεγε πως δεν είχε ούτε χρόνο ούτε όρεξή να κάνει κάτι μαζί μου. Μου έδωσαν σαφώς να καταλάβω πως δεν μπορούσα να τους συμπεριφέρομαι έτσι και να μπω πάλι απλά στην παρέα, μόνο επειδή το «World of Warcraft» παροδικά δεν ήτανε διαθέσιμο». Ο Γιάννης έπρεπε να βιώσει την εμπειρία της απόρριψης.

Ακόμα και οι νύχτες φαίνεται να είναι μεγαλύτερες. Δεν μπορεί να κοιμηθεί, αλλά δεν θέλει και να μείνει και ξύπνιος… 

Μόνο η ισχύς μετράει – ποιος είναι πραγματικά ο εικονικός κόσμος:

Όταν μετά από μία εβδομάδα επανήλθε η λειτουργία του Internet πρέπει να διαπιστώσει πως και οι φίλοι από το «World of Warcraft» δεν θέλουν πλέον να παίξουν μαζί του, αφού η φιγούρα του έχει χάσει δύναμη. «Ωραίοι φίλοι. Έπρεπε να διαπιστώσω, πως ενδιαφέρονταν μόνο για τη δύναμη της φιγούρας μου στο παιχνίδι, και πώς θα επωφεληθούν από αυτήν». Ο Γιάννης αρχίζει να καταλαβαίνει πως ο εικονικός κόσμος δεν είναι καλύτερος από τον πραγματικό, απεναντίας – εδώ παίζει ρολό μόνο η δύναμη και όχι η φιλία.

Αρχίζει να ξεχνάει το «World of Warcraft». Οι παλιοί του φίλοι του συγχωρούν την παρέκκλιση στον φανταστικό κόσμο και ενσωματώνεται πάλι στην οικογενειακή ζωή. «Φυσικά σκεφτόμουνα κάθε τόσο το παιχνίδι και αναπολούσα τις εποχές που ήμουνα ισχυρός και ανήκα στην ομάδα που είχε επιτυχίες, αλλά όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμουν πως η ισχύς που έχω στο παιχνίδι δεν μπορεί να με γλιτώσει από τα πραγματικά προβλήματα», λέει ο Γιάννης. Αισθάνεται πως δεν το χρειάζεται το παιχνίδι για να είναι ευτυχισμένος, να αισθάνεται πως τον κατανοούν.

«Πήρα το μάθημά μου», λέει ο Γιάννης. Διαπίστωσε πως ο εθισμός στο διαδίκτυο δεν είναι μια εφεύρεση των ΜΜΕ αλλά πραγματικότητα. Το καλοκαίρι μετά «τη χρονιά του παιχνιδιού» πήρε, με ένα χρόνο καθυστέρηση, το απολυτήριο Λυκείου. Βγαίνει πάλι συχνά με τους φίλους του και απέκτησε και καινούργια κοπέλα.

Όμως η διακοπή μιας κατάστασης, όπως στην προηγούμενη πραγματική περιγραφή, δεν είναι πάντα τόσο εύκολη και απαιτεί τις περισσότερες φορές την συμβουλή και συμμετοχή ειδικών σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο.

 

Πηγή: christos.tarasidis.org

Το ύπουλο διαδίκτυο και η εφηβική αστοχασιά σε video

Σε μια αμερικάνικη εκπομπή, αρκετά δημοφιλή, πραγματοποιήθηκε ένα κοινωνικό πείραμα. Ο παρουσιαστής Coby Persin, σε συνεργασία με τους γονείς τριών κοριτσιών στην εφηβεία (ηλικίας 12, 13 και 14 ετών) δοκίμασαν τη στάση των εφήβων απέναντι στους γνωστούς, χιλιοειπωμένους – και από τους γονείς – κινδύνους του διαδικτύου.

Πώς σχεδιάστηκε ο πειραματισμός:

Ο παρουσιαστής δημιουργεί το ψεύτικο προφίλ ενός 15χρονου νεαρού στο Facebook και μέσω αυτού γίνεται φίλος με τα κορίτσια. Αρχίζει την επικοινωνία με κάθε μία χωριστά, γίνεται συμπαθής, εκείνες ανταποκρίνονται δίχως ενδοιασμούς και σε τρείς-τέσσερις μέρες μετά τη διαδικτυακή γνωριμία, δέχονται να τον συναντήσουν από κοντά. Δεν ενημερώνουν τους γονείς τους, τουναντίον ψάχνουν ευκαιρία να φύγουν από το σπίτι εν αγνοία τους, ώστε να βρεθούν μαζί του. Στη μία μάλιστα περίπτωση η κοπελίτσα τον καλεί σπίτι της ενώ μία δεύτερη μπαίνει βράδυ σε αυτοκίνητο μαζί του.

Και στις τρεις συναντήσεις που θα δείτε στο παρακάτω βίντεο, οι γονείς των κοριτσιών βρίσκονται κρυμμένοι και εμφανίζονται δυσάρεστα αιφνιδιασμένοι βλέποντας ότι η κόρη τους έχει μια τόσο επιπόλαιη και ανεύθυνη στάση και ρισκάρει να συναντήσει έναν άγνωστο. Οι ίδιοι γονείς – πριν από τη θλιβερή διαπίστωση – ήταν απόλυτα βέβαιοι για την αρνητική θέση της κόρης τους, εφόσον την είχαν κατάλληλα ενημερώσει πώς να προστατεύεται και να διαφυλάσσεται από τους διαδικτυακούς κινδύνους.

Είναι σοβαρό και πολύ ανησυχητικό το πόσο εύκολα παγιδεύονται έφηβες και με αφέλεια και ευπιστία γνωρίζουν αγνώστους.

Παρατηρείστε τα κορίτσια που σπεύδουν να συναντήσουν το «15χρονο αγόρι», τις αντιδράσεις των γονιών τους, αλλά και την σοκαρισμένη αντίδραση των κοριτσιών όταν αντιλαμβάνονται σε πόσο μεγάλο κίνδυνο θα μπορούσαν να έχουν βρεθεί.

Και μια ο λόγος για τους ολοένα αυξανόμενους κινδύνους του διαδικτύου που πλέον έχουν γίνει φόβος και τρόμος για τους γονείς, κατεβάστε και τυπώστε ένα σχετικό με το θέμα ενημερωτικό φυλλάδιο από τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας της Β’ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α. Κυριακού»).

Το φυλλάδιο θα το βρείτε  ε δ ώ.

 

Πηγή: mama365.gr

Μπαμπάς εμψυχώνει το κοριτσάκι του που υφίσταται bullying

Τούτη εδώ η γλυκύτατη μικρούλα, ενημέρωσε τον μπαμπά της ότι δέχεται κοροϊδευτικά σχόλια για το χρώμα και το βάρος της, από συμμαθητές της στο σχολείο.

Εκείνος τότε, ονόματι Khari Toure, αποφάσισε να της δείξει με έναν πολύ ιδιαίτερο, μελωδικό και ρυθμικό τρόπο ότι είναι πραγματικά ξεχωριστή! Ναι, είναι πολύτιμη και έχει δίπλα της ανθρώπους που τη λατρεύουν. Ο κάθε ευαισθητοποιημένος σε θέματα bullying γονιός θα στήριζε και θα ενίσχυε ψυχικά το παιδί του. Ο κάθε φροντιστικός και στοργικός μπαμπάς πράγματι θα έκανε το ίδιο. Όμως, ο μπαμπάς της πιτσιρίκας, όντας καλλιτέχνης, έγραψε στίχους, τους έντυσε με μουσική και το αποτέλεσμα; Γεμάτο όμορφα συναισθήματα!

Το τραγούδι έχει τίτλο Love Yourself (Αγάπα τον Εαυτό σου) και μιλάει βαθιά και δυνατά στην καρδιά κάθε παιδιού που αντιμετωπίζει αντίστοιχα προβλήματα στο σχολείο και βιώνει απόρριψη, φόβο και ενοχή. 

Δείτε το βίντεο, όπου πρωταγωνιστεί ο μπαμπάς με την κόρη του:

Τα ουσιαστικά και ενθαρρυντικά λόγια του τραγουδιού:

Συνειδητοποίησε ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε κριτικάρουν για το χρώμα σου ή για το βάρος σου

Η ομορφιά σου δεν μετριέται με μεζούρα

Θυμήσου, η αξία σου δεν μετριέται από το βάρος σου και δεν πρέπει ποτέ να μισείς τον εαυτό σου

Είσαι νέα, έξυπνη και όμορφη, μην ασχολείσαι με το πώς σε βλέπουν οι άλλοι

Διάβασε βιβλία για να βελτιώσεις τον εαυτό σου, η ζωή δεν εξαρτάται από την αποδοχή των άλλων

Δεν υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορείς να πετύχεις

Γι αυτό επανέλαβε μετά από μένα:

– Είμαι όμορφη

– Έχω αξία

– Και οι άσχημες λέξεις δεν μπορούν να με πληγώσουν

– Είμαι ανεκτίμητη

– Είμαι έξυπνη

– Και αγαπώ τον εαυτό μου!

Πηγή: toc.gr

Δείτε πώς λάμπει το «εσωτερικό μας παιδί»!

«Το εσωτερικό μας παιδί», εκείνο το πλάσμα που αναζητά αγάπη, αποδοχή και φροντίδα και λαγοκοιμάται εντός μας άλλοτε διψασμένο, άλλοτε χορτάτο και ήρεμο, απεικονίζεται σ΄ ένα ιδιαίτερο, όσο και εντυπωσιακό έργο τέχνης.

Προσέξτε τις φωτογραφίες παρακάτω που μάς ξεναγούν σε ένα φεστιβάλ έργων τέχνης στη Νεβάδα. Ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά καλλιτεχνικά δημιουργήματα που παρουσιάστηκαν εκεί, ξεχώρισε η «Αγάπη» του ουκρανού γλύπτη Alexander Milov.

Δύο ενήλικες κάθονται κάτω και οι πλάτες τους ακουμπούν. Σκεφτικοί, μόνοι, απελπισμένοι, θωρακισμένοι στον εαυτό τους, όπως το ερμηνεύει ο καθείς… Τη νύχτα, τα εσωτερικά παιδιά, τα τρυφερά πλάσματα που κατοικούν στη ψυχή τους, ακουμπούν το ένα το άλλο και συνομιλούν.

Όποια ερμηνεία κι αν δώσει η δική μας ματιά, κατά τον ίδιο τον δημιουργό τα έργα του «καταδεικνύουν τη σύγκρουση μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας καθώς επίσης και την εξωτερική και εσωτερική έκφραση της ανθρώπινης φύσης. Οι εσωτερικοί τους εαυτοί, διάφανοι, αγγίζονται ανάμεσα από τα σύρματα. Καθώς η νύχτα πέφτει, τα παιδιά αρχίζουν να λάμπουν, συμβολίζοντας την αγνότητα και την ειλικρίνεια που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και που φωτίζει τα σκοτάδια της ζωής»…

Συχνά χάνουμε την επαφή με το εσωτερικό μας παιδί προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί στον κόσμο των «μεγάλων». Οι μάσκες μας, οι θωρακίσεις μας, οι «πανοπλίες» που φοράμε καθημερινά καταλήγουν να φυλακίζουν ερμητικά αυτή την ευαίσθητη πλευρά μας και να την κάνουν απροσπέλαστη.

Τον νού μας λοιπόν, στα «εσωτερικά μας παιδιά»… Τα τραυματισμένα, τα κακοποιημένα, εκείνα που ζητούν ασφάλεια, αποδοχή και  πρέπει να θεραπευτούν ώστε να ενσωματωθούν στον ενήλικο ψυχισμό. Χώρο και στα μαγικά εσωτερικά παιδιά, που με τον αυθορμητισμό, τον ενθουσιασμό, την εφευρετική φαντασία, το παιχνίδι και την αγνή επαφή με τη ζωή μάς θυμίζουν πώς να είμαστε χαρούμενοι και δημιουργικοί.

Πηγή: boredpanda.com

Ημερίδα: «Κακοποίηση: Ισότητα και Ενεργή Κοινωνία», Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα Ημερίδα με θέμα «Κακοποίηση: Ισότητα και Ενεργή Κοινωνία» πραγματοποιείται την Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015, ώρα 9:00-17:30 στο ξενοδοχείο «Αστόρια» του Ηρακλείου.

Διοργανωτής της Ημερίδας – με την οποία ολοκληρώνεται το πρόγραμμα «Μαζί για την γυναίκα» – είναι ο Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου. Πλούσιος σε δράσεις και κοινωνική προσφορά ο Σύνδεσμος, προσκαλεί τους συμπολίτες μας να συμμετάσχουν σε μια επιστημονική εκδήλωση που, δίχως άλλο, θα φωτίσει σκιές και σκοτεινές γωνιές ενός δύσκολου και τραυματικού φαινομένου.

Το Πρόγραμμα της Ημερίδας έχει ως εξής:

Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε το πρόγραμμα από ε δ ώ.

Ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηρακλείου συμμετέχει στην Ημερίδα με την εισήγηση “Ο Ρόλος του εκπαιδευτικού στην αντιμετώπιση του φαινόμενου της ενδοοικογενειακής / ενδοσυντροφικής βίας”.

Για όσες/όσους ενδιαφέρονται και ανήκουν στην κατηγορία ψυχολόγοι-κοινωνικοί λειτουργοί, κοινωνιολόγοι και εκπαιδευτικοί, θα διεξαχθούν θεματικά εργαστήρια επαγγελματιών (Workshops) που θα σχετίζονται με τα αποτελέσματα του βιβλίου του προγράμματος (υπό έκδοση) και θα βασίζονται σε βιωματικές ασκήσεις.

Ε δ ώ θα βρείτε την αίτηση συμμετοχής των εργαστηρίων την οποία, αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να στείλετε στα mail sindesmos324@kakopoiisi.gr και  info@kakopoiisi.gr. O αριθμός συμμετοχής στα εργαστήρια είναι 15 άτομα.