Το τιμόνι και τα μάτια μας…

Συνέδριο για την οδική ασφάλεια διοργανώνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκπαιδευτών Οδήγησης, το Σωματείο Εκπαιδευτών Οδήγησης Ηρακλείου και Περιφέρεια Κρήτης.

Tο ανοικτό συνέδριο για την οδική ασφάλεια και το ρόλο του εκπαιδευτή στην οδήγηση, πραγματοποιείται το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Νοεμβρίου, στις 9:30 το πρωί, στο Ξενοδοχείο Zorbas Village στον Ανισσαρά.

Ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηρακλείου συμμετέχει στο Συνέδριο με την ομιλία

«Σκιαγραφώντας το προφίλ του οδηγού στην ελληνική πραγματικότητα».

Επιστημονικό Συνέδριο για το Σχολικό Εκφοβισμό στα Χανιά: Παρασκευή 31/10 & Σάββατο 1/11

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι το θέμα του διήμερου συνεδρίου που πραγματοποιεί την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου και το Σάββατο 1 Νοεμβρίου η Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Χανίων στον χώρο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής Μεσογείου.

Πρόκειται για ένα συνέδριο που ίσως μάς ανοίξει δρόμους ώστε να καταλάβουμε λίγο τους προέφηβους και τους έφηβους, από που ξεκινούν, πώς λειτουργούν ψυχικά, γιατί καταφεύγουν σε βίαιες εκφορτίσεις…

Ο σχολικός εκφοβισμός, με τον οποίον ασχολούνται η επιστημονική κοινότητα, το σχολείο και η κοινωνία εν γένει, ιδίως τα τελευταία χρόνια, μάς φέρνει απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς, εμάς, τους ενήλικες, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Βλέπετε, οι έρευνες δείχνουν ότι οι έφηβοι που παρουσιάζουν διαταραχές συμπεριφοράς και επιθετικότητα, συχνά είναι έφηβοι που βιώνουν λιγότερη υποστήριξη από τους γονείς, υψηλότερο επίπεδο γονεϊκών συγκρούσεων και περισσότερα προβλήματα στην επικοινωνία μαζί τους. 

Στο Επιστημονικό Συνέδριο της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Χανίων, του οποίου το Πρόγραμμα μπορείτε να δείτε παρακάτω (με ένα κλικ μεγαλώνει το κείμενο στην οθόνη σας), ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηρακλείου

συμμετέχει με την εισήγηση της Υπεύθυνης Μαρίας Παναγιωτάκη:  

Πρόληψη και Αντιμετώπιση του Σχολικού Εκφοβισμού: Προγράμματα Παρέμβασης

που θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου στις 15.45.

Το άγγιγμα είναι η επαφή στην οποία έχουμε τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη

Όπως η αναπνοή μάς συνδέει με τη ζωή, έτσι και το άγγιγμα είναι το πιο εκφραστικό μέσο για τη μετάδοση συναισθηματικών πληροφοριών ανάμεσα σε δύο άτομα. Η πρώτη συγκεκριμένη εμπειρία, που μας εισαγάγει στον κόσμο αυτό, πραγματοποιείται με το άγγιγμα των ανθρώπινων χεριών και το άγγιγμα παραμένει η επαφή στην οποία έχουμε τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Θα εμπιστευτώ το άγγιγμά σου, πριν εμπιστευτώ τα λόγια σου. Οι στενές προσωπικές σχέσεις τονώνονται ή αποθαρρύνονται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν την άμεση αυτή επαφή.

Θυμήσου με πόσους τρόπους χρησιμοποιείς τα χέρια σου: για να σηκώσεις, για να χαϊδέψεις, για να κρατηθείς, να δείρεις, να ισορροπήσεις. Κάθε άγγιγμα συνδέεται μ’ ένα συναίσθημα, όπως αγάπη, εμπιστοσύνη, φόβο, αδυναμία, αναστάτωση και πλήξη.

Διδάσκω τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν πώς αισθάνονται οι άλλοι την επαφή τους. Για να το μάθεις αυτό, πρέπει να ρωτήσεις, “πώς αισθάνεσαι όταν σ’ ακουμπάω έτσι;”  Μας έχουν μάθει ελάχιστα να αισθανόμαστε το άγγιγμά μας. Αυτή η ερώτηση θα φέρει σε δύσκολη θέση πολλούς ανθρώπους. Όταν τη μεταχειριστείς λίγο καιρό, αρχίζεις να καταλαβαίνεις την αξία της.

Μία άλλη πλευρά του αγγίγματος είναι να πεις σε κάποιον άλλον τι συναισθήματα σού δημιουργεί το δικό του άγγιγμα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, εκτός αν κάποιος άλλος μας επιστήσει την προσοχή σ’ αυτό, δεν έχουμε καμία αντίληψη της αίσθησης που δημιουργεί το άγγιγμά μας. Θυμάμαι πόσες φορές άτομα συναισθηματικά και ενθουσιώδη μου ματώσανε τα δάχτυλά μου: φορούσα δαχτυλίδια κι εκείνοι μου λιώσανε τα δάχτυλα με μία εγκάρδια χειραψία.

Πιστεύω επίσης πως οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν καμία πρόθεση να τραυματίσουν τα παιδιά τους, όταν τα χτυπάνε. Μα ούτε υποψιάζονται καθόλου πόσο δυνατά χαστουκίζουν. Πολλοί κυριεύονται από φρίκη όταν δουν τα αποτελέσματα από τα χτυπήματά τους. Αυτό κυρίως ισχύει με άτομα που διδάχτηκαν πώς να αποκτήσουν μεγάλη σωματική δύναμη, αλλά δεν έμαθαν τι αποτελέσματα έχει αυτή η δύναμη πάνω στους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα στα παιδιά.

Γνώρισα έναν αστυνομικό που έσπασε τρία πλευρά της γυναίκας του όταν την αγκάλιασε, μετά από μία απουσία του. Ξέρω πως αυτός ο άντρας δεν είχε καθόλου εχθρικά συναισθήματα για τη γυναίκα του. Μα ούτε του περνούσε απ’ το νου πως ήταν τόσο δυνατός.

Θέλω να τονίσω ότι χρειάζεται να μάθουμε να έχουμε συναίσθηση του αγγίγματός μας, αλλά και να το σκεπτόμαστε. Αυτό το σημείο της διαπαιδαγώγησής μας έμεινε ολότελα παραμελημένο. Την επόμενη φορά που θα χαιρετήσεις κάποιον με χειραψία ή θα χαϊδέψεις κάποιον, φρόντισε να νιώσεις τι συμβαίνει καθώς τον αγγίζεις. Έπειτα κουβέντιασε αυτές σου τις παρατηρήσεις μαζί του: “Τότε, λοιπόν ένιωσα… Εσύ τι ένιωσες;” Μερικοί λένε ότι δεν αισθάνθηκαν τίποτε κι ότι όλα αυτά τους φάνηκαν κουταμάρες και βλακείες. Αυτό με στενοχωρεί, γιατί σημαίνει πως εκείνοι έχουν χτίσει τοίχους τριγύρω τους, ώστε να μην ευχαριστιούνται καθόλου από τη φυσική επαφή. Ξεπερνάει κανένας πραγματικά ποτέ την επιθυμία και την ανάγκη για την ίδια τη σωματική επαφή και για την ανακούφιση που προσφέρει;

Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι άνθρωποι άρχισαν να δέχονται τις ανάγκες τους για τη σωματική επαφή. Το αγκάλιασμα είναι ένας πολύ ανθρώπινος τρόπος για να πάρεις και να δώσεις στοργή. Άρχισαν σιγά σιγά και οι άνδρες να το αποδέχονται. Το δέρμα τους μπορεί να πεινάει τόσο, όσο και των γυναικών για χάδι. Ίσως, αν οι άνθρωποι επέτρεπαν στον εαυτό τους να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους για χάιδεμα, δε θα ήταν τόσο επιθετικοί. 

Πηγή: από το το βιβλίο της Virginia Satir, Πλάθοντας Ανθρώπους

Από κοριτσάκι, έφηβη, νέα γυναίκα, μητέρα, κυρία, γιαγιά…

Παρακολουθήστε αυτό το παιχνιδιάρικο animation της Celia Bullwinkel, όπου κατά της διάρκεια ενός… περιπάτου ξετυλίγεται η αναπτυξιακή πορεία μιας γυναίκας.

Κοριτσάκι τσαχπίνικο αρχικά, έφηβη που συγκροτεί τη θηλυκή της ταυτότητα έπειτα, γυναίκα που εργάζεται, που γίνεται μητέρα και παρατηρεί το σώμα της να αλλάζει μετά, μεσήλικας που αγωνιά για την ελκυστικότητά της στη συνέχεια, γριούλα που παλεύει να βρει μια θέση αποδοχής σε έναν κόσμο που αποθεώνει τη νεότητα στο τέλος…

Δείτε με πόσο έξυπνο τρόπο αυτό το video αρθρώνει λόγο με θηλυκή υπογραφή!

Το παιδικό χαμόγελο, η μόνη ελπίδα του κόσμου…

Μερικά με τη τσάντα στον ώμο, άλλα με ένα δειλό χαμόγελο στα χείλη, ορισμένα με απορημένα μάτια, όλα τους όμως με επιφυλακτικότητα και κρυμμένο φόβο.

Αυτά τα παιδιά στην Ντούμα της Συρίας, δεκατρία χιλιόμετρα από τη Δαμασκό, καθώς και χιλιάδες άλλα σε όλη την διαλυμένη από τον πόλεμο χώρα, μεγαλώνουν πριν από την ώρα τους και παίζουν καθημερινά με τον θάνατο.

 

 

Στις τάξεις που οργανώνει ο Ερυθρός Σταυρός της Συρίας και με τη βοήθεια εθελοντών ακτιβιστών, προσφέρονται λίγες ώρες εκπαίδευσης, παιχνιδιού και ψυχολογικής υποστήριξης, μέχρι τον επόμενο βομβαρδισμό…

 

 

Μόλις την περασμένη Παρασκευή, αναφέρει το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων οι δυνάμεις του Άσαντ έπληξαν την πόλη, όπου παραμένουν ακόμα οχυρωμένοι αντικαθεστωτικοί, προκαλώντας τον θάνατο δεκαέξι ανθρώπων – μεταξύ αυτών γυναίκες και παιδιά.

 

 

Φωτογραφίες: Reuters, Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

 

Η μητρική αγάπη δεν αναγνωρίζει τόπο, χρόνο, ηλικία…

Μαμά, μια λέξη που σε όλες τις γλώσσες σημαίνει το ίδιο, μια λέξη που εκπέμπει την ίδια τρυφερότητα σε όποια χώρα, πόλη ή ήπειρο την ακούσεις. Όσο κι αν οι δεκαετίες περνούν, οι εποχές αλλάζουν, η καθημερινότητα των ανθρώπων μεταλλάσσεται, η μητρική αγάπη θα μένει ίδια, ανεξαρτήτως συνθηκών, περιστάσεων, συνηθειών.

Αυτό αποδεικνύεται ρίχνοντας μόνο μια ματιά στον καλά θαμμένο φωτογραφικό θησαυρό του φωτογράφου Key Heyman, τον οποίο ανακάλυψε τυχαία σε ένα κουτί με την επιγραφή «Μothers».

Γυναίκες από όλον τον κόσμο πόζαραν στον φακό του βραβευμένου φωτογράφου μαζί με τα παιδιά τους πέντε δεκαετίες πριν. Φωτογραφίες με έναν μόνο κοινό παρανομαστή, την μητρική αγάπη, η οποία δεν αναγνωρίζει τόπο ή χρόνο.

Ο 83χρονος φωτογράφος είχε τραβήξει τις φωτογραφίες αυτές για το βιβλίο του με τίτλο «Family», ένα βιβλίο που έκδωσε σε συνεργασία με την ανθρωπολόγο Margaret Mead το 1965 προκειμένου να αναδείξει τη μητρότητα και την αληθινή αγάπη ανάμεσα στην οικογένεια, το οποίο μάλιστα ήταν υποψήφιο για βραβείο Πούλιτζερ.

Δείτε περισσότερα για τον Key Heyman στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Πηγή: athensvoice.gr

 

Γραφείο Δωρεάν Νομικής Συμβουλευτικής και Υποστήριξης για Παιδιά

 

«Είμαι παιδί. Ξέρω ότι έχω δικαιώματα.

Πώς μπορώ να τα διεκδικήσω στην πράξη;» 

Σημαντικό ερώτημα, που όταν απευθύνεται σε μια δημοκρατική κοινωνία, σαφώς και εκείνη δεν μπορεί να κωφεύει… Ευτυχώς, υπάρχουν ευήκοα ώτα. 

Ιδού ένας πλατύς δρόμος που άνοιξε προκειμένου να μάθουν τα παιδιά τρόπους διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, ακουμπώντας σε στέρεες ενήλικες πλάτες:

Εντάσσεται στο Ειδικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Θεμελιώδη δικαιώματα και ιθαγένεια» (2007-2013): «Δίκαιο Παιδιού: Δράση για μία Καινοτόμα Μεθοδολογία», εδρεύει στην Αθήνα, Σόλωνος 57 και πρώτιστη αρχή που πρεσβεύει είναι η προστασία της ανηλικότητας.

Αναφερόμαστε στο Γραφείο Δωρεάν Νομικής Υποστήριξης για παιδιά όπου παρέχονται πληροφορίες, νομική συμβουλευτική και υποστήριξη σε ανήλικους με στόχο την ενίσχυση τους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Οι υποθέσεις που αναλαμβάνονται συνδέονται με όλους τους κλάδους του δικαίου. 

Ενδεικτικά παρακάτω αναφέρονται:

• Τακτοποίηση Αστικής Κατάστασης (ληξιαρχικές πράξεις, ταυτότητα)
• Ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου (επιμέλεια, διαζύγιο γονιών, ρύθμιση επικοινωνίας γονέων-τέκνων)
• Πρόσβαση σε Κοινωνικά Επιδόματα και Προνοιακές Παροχές
• Πρόσβαση στην Εκπαίδευση
• Παραβατικότητα
• Τακτοποίηση εγγράφων διαμονής
• Κακοποίηση-Θυματοποίηση Ανηλίκων
• Υποστήριξη σε Διαδικασίες Ασύλου

Μέχρι τώρα, το Γραφείο έχει αναλάβει 208 υποθέσεις όπως:

«Είμαι 16 χρονών.
Γεννήθηκα στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς.
Δεν δηλώθηκε σωστά η γέννησή μου στο ληξιαρχείο.
Δεν έχω ταυτότητα.
Τι μπορώ να κάνω;»

«Οι γονείς μου πήραν διαζύγιο.
Μπορεί να ακουστεί και η δική μου γνώμη; Ποιά είναι τα δικαιώματά μου στη νέα αυτή κατάσταση;»»

«Είμαι από τη Βουλγαρία.
Γέννησα στην Ελλάδα και το νεογέννητο μωρό μου χρειάζεται άμεσα να χειρουργηθεί αλλά δεν έχει δελτίο διαμονής.
Ποια τα δικαιώματα του;»

«Οι γονείς μου είναι πλέον άνεργοι.
Οι λιγοστές αποταμιεύσεις που είχαν έχουν τελειώσει.
Έχουμε πρόσβαση σε κοινωνικά επιδόματα;»

«Είμαι 12 χρονών.
‘Ηρθα στην Ελλάδα πριν λίγο καιρό.
Δεν έχω έγγραφα διαμονής.
Μπορώ να πάω σχολείο;»

«Οι γονείς μου μαλώνουν.
Μερικές φορές ο μπαμπάς χτυπάει τη μαμά.
Πώς και που μπορώ να ζητήσω βοήθεια;»

«Είμαι ανήλικος.
Βρέθηκα στην Ελλάδα χωρίς κανέναν.
Υπάρχει κάποιος ενήλικος, υπεύθυνος για μένα;»

Το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 6949 737350.

Το Γραφείο λειτουργεί εντός της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Διεύθυνση: Σόλωνος 57.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη 15:00-18:00 και Παρασκευή 12:00-16:00

Δείτε το πολύ ενδιαφέρον video:

Το Γραφείο εντάσσεται στο πρόγραμμα «Δίκαιο Παιδιού: Δράση για μία Καινοτόμα Μεθοδολογία» που υλοποιείται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου σε συνεργασία με τους: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Save the Children Italy, University La Comillas of Madrid, University Roma Tre και La Merced Migraciones, και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πηγή: claim.eplo.eu