Από τα πιο δύσκολα και «εύθραυστα» ζητήματα είναι αυτό που θα συζητήσουμε την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015 στην αίθουσα εκδηλώσεων του 13ου Γυμνασίου Ηρακλείου. Θέμα ιδιαίτερων αποχρώσεων που προκαλεί συναισθηματικές εντάσεις, γεννά αμηχανία και εσωτερικές συγκρούσεις στο γονιό, εγείρει στερεοτυπικές αναπαραστάσεις, ηθικά διλήμματα, ακόμα και υπαρξιακές αναζητήσεις…
Όπως και να΄χει πάντως, απαιτεί σύνεση, υπευθυνότητα, σεβασμό και σοβαρότητα από γονείς και εκπαιδευτικούς. Έχοντας λοιπόν όλα τούτα ως εφόδια, μαζί και την αγάπη μας για τα παιδιά καθώς και την έγνοια μας για την υγεία τους, θα σας περιμένουμε με χαρά την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015 στις 17.30, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 13ου Γυμνασίου Ηρακλείου (Αντωνίου Βορεάδη 34, τηλέφωνα: 2810-234488 , 2810-326908).
Και μια ο λόγος για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ξεφυλλίστε το εκπαιδευτικό υλικό που βρίσκεται στους παρακάτω συνδέσμους και που, επιστημονικά θεμελιωμένο γαρ, μπορεί να υποστηρίξει ανάλογου ύφους εκπαιδευτικές παρεμβάσεις:
Σεξουαλικότητα και Εφηβεία
Σεξουαλική Αγωγή για Εφήβους 15-18 ετών
Σεξουαλική Αγωγή για Εφήβους 11-14 ετών
Μεγαλώνω και αλλάζω
Επίσης, διαβάστε παρακάτω τις ερωτήσεις που έκαναν οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Ν.Αλικαρνασσού στην Υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ν.Ηρακλείου Μαρία Παναγιωτάκη με θέμα τη σεξουαλική αγωγή, καθώς και τις απαντήσεις που έλαβαν και οι οποίες δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «ΓΕΛΑ» του σχολείου τους!
1. Γιατί το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης δεν διδάσκεται στο σχολείο;
Αρχικά να σας πω ότι χαίρομαι πολύ που συνομιλούμε. Η δροσιά και η ορμή των εφήβων μου δίνει πάντα χαρά και μου υπενθυμίζει πως έχουμε ωραίους νέους, με ψυχή και δύναμη. Κι είναι ανάγκη, για μας, τους ενήλικες, να πιστεύουμε στους εφήβους, να αντλούμε ελπίδα απ’ τη νιότη τους και να χτίζουμε μέσα από τα δικά τους οράματα έναν κόσμο με προοπτική. Πόσο το χρειαζόμαστε!
Λοιπόν, στο ερώτημά σας τώρα. Υπάρχει βεβαίως η αναγκαιότητα διδασκαλίας του συγκεκριμένου μαθήματος μέσα σε ένα πλαίσιο συναισθηματικής & κοινωνικής αγωγής όπου θα δουλεύουν βιωματικά οι μαθητές σε ζητήματα όπως αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, επικοινωνία, διαχείριση συναισθημάτων, χτίσιμο υγιών σχέσεων… Μάλιστα αν πάμε πίσω στο 2000, θα διαπιστώσουμε ότι το Υπουργείο Παιδείας κυκλοφόρησε δύο βιβλία: «Σεξουαλική Αγωγή – Διαφυλικές Σχέσεις για μαθητές ηλικίας 11-14 ετών», δηλαδή για Γυμνάσιο και «Σεξουαλική Αγωγή – Διαφυλικές Σχέσεις για μαθητές ηλικίας 15-18 ετών», για μαθητές Λυκείου με άλλα λόγια. Αν και φάνηκε ότι υπήρχε η πρόθεση ένταξης της Σεξουαλικής αγωγής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κι επιπλέον δημιουργήθηκε και το υλικό, δυστυχώς το μάθημα δε διδάχθηκε ποτέ.
Υπάρχει ένας δισταγμός και φόβος από την πολιτεία μην τυχόν και αγγίξει θέματα που η ελληνική οικογένεια και η ελληνική κοινωνία ακόμα θεωρεί ταμπού. Μην ξεχνάτε ότι η δομή της κοινωνίας μας είναι παραδοσιακή και σε ένα σημαντικό ποσοστό επικρατεί συντηρητισμός απέναντι σε ζητήματα που αφορούν στη γενετήσια σφαίρα.
Επομένως, προκειμένου η πολιτεία να έρθει αντιμέτωπη με αντιδράσεις μέρους της κοινωνίας, και της εκκλησίας ενδεχομένως, δεν τολμά να προβεί σε τέτοιες καινοτομίες. Χρειάζεται ωρίμανση και προετοιμασία πρωτίστως από το οικογενειακό περιβάλλον, όπου επίσης θεωρείται ότι τα θέματα ηθικής –όπου εντάσσεται και μια κυρίαρχη οπτική της σεξουαλικής αγωγής- δεν πρέπει να φεύγουν εκτός του οίκου. Άρα, οικογένεια και κράτος φοβούνται θέματα που «καίνε». Και το σχολείο όμως, δεν είναι απολύτως επαρκές, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο χρειάζονται επιμόρφωση οι εκπαιδευτικοί ώστε να μπορούν να διαχειριστούν υπεύθυνα ζητήματα σεξουαλικής αγωγής (προτιμώ αυτόν τον όρο). Προσπαθούν όμως, ανησυχούν και φροντίζουν να ενδυναμώνονται. Και η δική σας παρουσία το αποδεικνύει.
2. Γιατί θέματα σεξουαλικά δεν συζητούνται στην οικογένεια;
Κι εδώ ο πολιτισμός μας έχει πράγματα να πεί. Το πώς μεγαλώσαμε, το πώς μάθαμε να λειτουργούμε μέσα στις οικογένειες, πώς επικοινωνούμε και συνυπάρχουμε. Η κουλτούρα μας με άλλα λόγια. Συχνά οι γονείς είναι αμήχανοι. Δυσκολεύονται να θέσουν τέτοια θέματα, ιδίως αν δεν υπάρχει ανοιχτή επικοινωνία με τα παιδιά. Δεν ξέρουν τον τρόπο, δεν το έχουν μάθει από τις δικές τους οικογένειες, δεν το έχουν ζήσει. Τους κατανοώ αλλά θεωρώ ότι οφείλουν να βάλουν το ζήτημα της σεξουαλικότητας. Ας δουλέψουν με τον εαυτό τους τις αναστολές και τις υπεκφυγές του τύπου «το παιδί μου ξέρει» και ας μιλήσουν. Να ενημερώσουν με σοβαρό και αξιόπιστο τρόπο: ο πατέρας το γιό και η μητέρα την κόρη. Με τον ομόφυλο γονιό γίνεται η συζήτηση. Και, όχι, «το παιδί δεν ξέρει» όπως θα έπρεπε. Οι αναζητήσεις στο ίντερνετ δεν είναι αξιόπιστες. Συχνά δίνουν στρεβλή εικόνα. Και οι συζητήσεις με φίλους μπορεί να δημιουργήσουν σύγχυση, ερωτηματικά. Υπεύθυνη, σοβαρή, επιστημονική, ορθή ενημέρωση χρειάζονται οι έφηβοι. Που να σέβεται τις ανάγκες τους.
3. Σε ποια ηλικία είναι ώριμο το αγόρι – το κορίτσι, ώστε να έχει ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή;
Κλασική ερώτηση των εφήβων. Η πρώτη φορά χαρακτηρίζει την αναγνώριση, την εξοικείωση, τη γνώση και τη μάθηση μέσα στον άνθρωπο… Είναι σημαντικό να πούμε ότι το κορίτσι, φθάνοντας στην πρώτη φορά, λειτουργεί κυρίως συναισθηματικά και όχι σαρκικά, όπως αντίστοιχα λειτουργεί το αγόρι. Γι αυτό η βιασύνη δεν είναι καλός σύμβουλος.
Σε ένα κορίτσι και σ’ ένα αγόρι θα έλεγα «όταν εσύ πιστεύεις ότι ο εαυτός σου είναι έτοιμος να δώσει και να πάρει τον ερωτισμό και την ικανοποίηση από αυτόν που εσύ διάλεξες και επέλεξες να ολοκληρώσεις, τότε μπορείς να προχωρήσεις. Με δική σου απόφαση, ωριμότητα και αυτοσεβασμό. Όχι για να αποδείξεις κάτι σε φίλες ή φίλους, όχι για να αντιδράσεις στους γονείς, όχι για να αντιγράψεις συμπεριφορές. Όχι γιατί ‘πρέπει’ αλλά γιατί ‘θέλεις’. Δεν υπάρχει η σωστή ηλικία της πρώτης φοράς, υπάρχει η δική σου ηλικία στη δική σου πρώτη φορά.»
Εκείνο πάντως που προσωπικά θα πρότεινα με βάση τη βιολογική ωρίμανση, η οποία επιτρέπει και τη σωματική αφύπνιση και την αναγνώριση μιας σεξουαλικής ταυτότητας, είναι μια ηλικία άνω των 16.
4. Πώς μια έφηβη θα γνωρίζει ότι ο σύντροφός της είναι ο κατάλληλος για να ολοκληρώσει ερωτικά ;
Είναι σημαντικό για την έφηβη να μην παρασυρθεί από εκείνον που πιθανόν να την εκβιάσει συναισθηματικά και δεν θα σεβαστεί το «όχι» της. Θα σας ξαναπώ ότι για το κορίτσι η πρώτη φορά είναι συναισθηματική, επομένως ο σεβασμός στα συναισθήματά της είναι σημαντικός. Εκείνη θα αναγνωρίσει τον κατάλληλο στο πρόσωπο του νέου που δεν βιάζεται, που δέχεται τις διαβεβαιώσεις της κοπέλας ότι εκείνη το αποφάσισε κι εκείνος οφείλει να σεβαστεί τη δική της μύηση και να τη βοηθήσει να ξεπεράσει την αμηχανία, το φόβο και την ντροπή.
5. Πώς μια έφηβη θα γνωρίζει αν είναι έτοιμη να ολοκληρώσει και δεν είναι απλώς παρόρμηση;
Κι εδώ θα έλεγα να μη βιαστεί. Κυρίως μην ανησυχεί γιατί καθυστέρησε να κάνει έρωτα σε σχέση με φίλες της ηλικίας της ή γιατί υπάρχουν νεότερες από την ίδια που ξεκίνησαν την ερωτική τους ζωή. Χρειάζεται η ωρίμανση της απόφασης στη σκέψη της. Να μη λειτουργήσει δηλαδή μέσα από μια αυτοματοποιημένη, μηχανιστική αντίδραση σε συνθήκες που δεν μπορεί να ελέγξει με νηφαλιότητα (π.χ. μια βραδιά κεφιού και άκρατου αυθορμητισμού). Αυτή η φορά και κάθε φορά είναι μοναδική και προσωπική σ’ αυτή τη κοπέλα που μέσα της έχει αποφασίσει να δοθεί σαρκικά και συναισθηματικά σε έναν άντρα. Με αυτοσεβασμό και με σύνεση. Όχι με τρόπους που την προσβάλλουν, την πιέζουν, την εκθέτουν. Η απόφαση να είναι καθαρά δική της.
6. Πρέπει να απογοητευτεί ένα αγόρι- κορίτσι, αν μετά τη σεξουαλική πράξη δεν ικανοποιήσει ή δεν ικανοποιηθεί;
Οπωσδήποτε όχι. Συχνά, η αίσθηση της αμηχανίας, του φόβου και της αγωνίας που διακατέχει το αγόρι και το κορίτσι, δεν οδηγούν στην κορύφωση. Χρειάζεται να γνωρίσουμε καλά και τον εαυτό μας και τον άλλο για να ξεπεράσουμε την έντονη αγωνία και να απενεχοποιηθούμε ώστε να χαρούμε πραγματικά αυτό που συμβαίνει. Σίγουρα δεν χρειάζονται απογοητεύσεις. Ακόμη κι αν υπάρχουν άσχημα συναισθήματα γι αυτό που περίμενε ο νέος ή η νέα και δεν ήλθε, η πρώτη φορά δεν σηματοδοτεί τη σεξουαλική συνέχεια του άντρα ή της γυναίκας. Είναι απλώς μια αρχή και ίσως χρειάζεται να δείξει το αγόρι ή/και το κορίτσι περισσότερο αυτοσεβασμό, καλύτερη επιλογή και πιο ουσιαστικό τρόπο επικοινωνίας και αυτοδιάθεσης στην ερωτική του/της συνέχεια. Βεβαίως να μην τιμωρήσει τον εαυτό του/της γεμίζοντάς τον ενοχές ούτε να θελήσει να απαρνηθεί τη συνέχεια της ερωτικής του/της ζωής, όσο επιπόλαια και ανεύθυνα κι αν φέρθηκε στον εαυτό του/της.
Filed under: Ανθρώπινη Ανάπτυξη,Διαφυλικές Σχέσεις,Διαχείριση Κρίσεων,Δικαιώματα Ανηλίκων,Επιμορφώσεις,Εφηβεία,Εκπαιδευτικό Υλικό,Εκδηλώσεις,Κείμενα,Νέα για Νέους,Οικογένεια,Συναισθηματική Αγωγή,Υγεία | Leave a comment »