Τα σημερινά παιδιά περνούν λιγότερο χρόνο έξω, απ΄ όσο οι φυλακισμένοι!

Δεν είναι ότι μάς ξενίζει αυτή η πικρή διαπίστωση. Η κοινωνία μας είναι που γεννά εσωστρεφείς, μπλοκαρισμένες συμπεριφορές, ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας είναι που μας καθηλώνει μπροστά σε οθόνες. Απλώς όταν μιλούν οι έρευνες και μάλιστα με αυτή τη σκληρή, άκαρδη γλώσσα των αριθμών, αισθανόμαστε ακόμη πιο έντονα να έρχεται καταπάνω μας η μουντή πραγματικότητα που ήδη γνωρίζουμε.

Η μυρωδιά του βρεγμένου από τη βροχή χώματος, η φρεσκάδα και η αναζωογονητική δροσιά της εξοχής, η εσωτερική ανάταση που μας χαρίζει η επαφή με τη φύση, το λυτρωτικό παιχνίδι πάνω στο γρασίδι ή πλάι στο κύμα, είναι πινελιές φωτεινές της ζωής μας, μνήμες από παιδιά χρόνια ελευθερίας και ξενοιασιάς που μας κληροδότησαν με μια λιακάδα εσωτερική, βαθιά και παρήγορη.

Αυτήν την προίκα να δώσουμε στα παιδιά μας. Κόντρα σε οθόνες εξαρτητικές. Προίκα βαμμένη στο καταπράσινο των αγρών και το βιολεττί των λουλουδιών. Στις εξοχές παιδιά μου, στις εξοχές. Για να έχουμε άνοιξη εντός. Πραγματική ψυχική υγεία.

Οι ενήλικες του σήμερα περνούν περισσότερο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, και τον ίδιο τρόπο ζωής φαίνεται πως ακολουθούν και τα παιδιά. Η έρευνα του οργανισμού για τα παιδιά, Dirt is Good διαπιστώνει πως το αποτέλεσμα αυτού του τρόπου ζωής όχι μόνο μοιάζει με φυλακή, αλλά είναι ακόμα χειρότερο για τα πιτσιρίκια.

Εξετάζοντας 12.000 γονείς σε όλο τον κόσμο, αλλά και στατιστικά στοιχεία από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας Wabash της Ιντιάνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η έρευνα διαπιστώνει πως τα παιδιά περνούν λιγότερο χρόνο έξω από ότι οι φυλακισμένοι. Επίσης υπολογίζεται ότι τα παιδιά σήμερα περνούν τον μισό χρόνο έξω σε σχέση με τους γονείς τους όταν ήταν μικροί.

Μάλιστα τον τελευταίο χρόνο, ένα στα εννέα παιδιά δεν έχει πατήσει σε χώμα, γρασίδι ή άμμο. Οι δραστηριότητες στην ύπαιθρο είναι ευεργετικές για τα παιδιά καθώς θωρακίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθούν στη σωματική ανάπτυξη, καταπολεμούν αλλεργίες και είναι απαραίτητες και για την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων.

Ο σημερινός τρόπος ζωής με τις ηλεκτρονικές συσκευές να «αντικαθιστούν» τις βόλτες στο ύπαιθρο, κάνει ακόμα πιο εύκολο τον εγκλεισμό παιδιών και ενηλίκων στο σπίτι. Ας ελευθερώσουμε τα παιδιά. Κι ας βγούμε κι εμείς μαζί τους στον ήλιο.

 

 

Πηγή: doctv.gr

Μήπως είναι ο κόσμος μας το χειρότερο μέρος για να ζει ένα παιδί;

Τόποι εχθρικοί προς τα παιδιά, ή, αν προτιμάτε, τα χειρότερα μέρη για να ζει -όσο ζει- παιδί… Παράδειγμα; Στην Υεμένη, κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που μπορούν να προληφθούν. Σκοτεινιάζει η καρδιά κι ο κόσμος όλος. Εκεί που ο άνθρωπος θα έπρεπε να προστατεύει και να στηρίζει, να θωρακιζει και να παρέχει ασφάλεια, εκεί ακριβώς όπου κατοικεί η παιδικότητα η ιερή κι αυθεντική, ο άνθρωπος κυριαρχεί με την πιο απάνθρωπη και φρικαλέα υπόστασή του.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και κτηνώδεις συμπεριφορές.  Ενημερωθείτε και δώστε περισσότερο χώρο και βάθος στην ευαισθησία σας.

Πέντε εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5 ετών πέθαναν στην Αφρική από ασθένειες που μπορούσαν να προληφθούν ή να ιαθούν, από πείνα, από τραύματα και άλλες άμεσες και έμμεσες συνέπειες ένοπλων συρράξεων στην ήπειρο από το 1995 ως το 2015, τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση The Lance.

Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να κάνουν περισσότερα ώστε να προστατεύσουν χιλιάδες παιδιά από το να πέσουν στα χέρια δουλεμπόρων που δρουν σε εγκληματικά δίκτυα ή ακόμα και στις ίδιες τους τις οικογένειες, προειδοποιεί η Europol, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν αγόρια και νεαροί πρόσφυγες. Οι δουλέμποροι στοχοθετούν ολοένα και περισσότερο παιδιά από χώρες όπως η Νιγηρία και το Βιετνάμ και τα εξαναγκάζουν να εργάζονται σε αγροκτήματα και εργοστάσια ή τα πουλάνε για σεξουαλική εκμετάλλευση, επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία.

Τουλάχιστον 4 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως πέφτουν θύματα εξαναγκαστικής εργασίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης,σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Αυτά τα παιδιά τα αναγκάζουν να επαιτούν, να κλέβουν στον δρόμο ή από καταστήματα, ενώ τα δίνουν σε παράνομες υιοθεσίες και τα υποχρεώνουν σε ψεύτικους γάμους, σύμφωνα με την έκθεση. Εξάλλου, η εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση καταγράφει άνοδο στην Ευρώπη και υπερτερεί της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ως κυρίαρχη μορφή της σύγχρονης δουλείας σε αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών της Βρετανίας, του Βελγίου και της Πορτογαλίας, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Το μέλλον των εκατομμυρίων παιδιών που ζουν σε χώρες που πλήττονται από ένοπλες συγκρούσεις κινδυνεύει, καθώς τα εμπόλεμα μέρη εξακολουθούν να διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα κατά των παιδιών και οι ηγέτες του κόσμου απλώς παρακολουθούν – λέει η Unicef. «Τα παιδιά που ζουν σε ζώνες σύγκρουσης σε όλο τον κόσμο συνέχισαν να υποφέρουν από ακραίες βιαιότητες τους τελευταίους 12 μήνες και ο κόσμος εξακολουθεί να αποτυγχάνει. Διαπράττονται βίαιες πράξεις με ατιμωρησία και η κατάσταση χειροτερεύει», λέει ο Manuel Fontaine, διευθυντής προγραμμάτων έκτακτης ανάγκης της Unicef. Τα παιδιά που ζουν σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες, συλλαμβάνονται, στρατολογούνται για να πολεμήσουν, σκοτώνονται, πεθαίνουν από πείνα, από δίψα, από αρρώστιες. Επίσης, ο βιασμός, ο αναγκαστικός γάμος και η απαγωγή έχουν γίνει συνηθισμένες τακτικές στη Συρία στην Υεμένη, στο Κονγκό, στη Νιγηρία, στο Νότιο Σουδάν και στη Μιανμάρ.

Στο Αφγανιστάν, η βία και η αιματοχυσία είναι καθημερινότητα, ενώ περίπου 6.000 παιδιά βρήκαν το θάνατο το 2018. Σχεδόν τα μισά παιδιά στο Αφγανιστάν δεν πηγαίνουν σχολείο εξαιτίας των συγκρούσεων, της φτώχειας, των γάμων ανηλίκων και των διακρίσεων εις βάρος των κοριτσιών. Και βέβαια, όταν τα παιδιά δεν είναι στα σχολεία, κινδυνεύουν περισσότερο να κακοποιηθούν, να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης και στρατολόγησης.

Πριν λίγους μήνες, σοκ προκάλεσε βίντεο που δείχνει μια ομάδα στρατιωτών στο Καμερούν να εκτελεί εν ψυχρώ δύο μητέρες με τα δύο παιδιάς τους. Οι εκτελεστές ήταν άνδρες του στρατού του Καμερούν. Στο βίντεο ακούγονται να φωνάζουν στους τέσσερις προς εκτέλεση «είστε μέλη της Μπόκο Χαράμ, θα πεθάνετε». Τον Νοέμβριο, επίσης, περισσότεροι από 80 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών, απήχθησαν από σχολείο στο Nkwen, στα βορειοδυτικά της χώρας και απελευθερώθηκαν λίγες μέρες αργότερα. Μέχρι σήμερα, 93 χωριά φέρονται να έχουν καεί εν μέρει ή εξ ολοκλήρου εξαιτίας συγκρούσεων στις περιοχές, ενώ πολλά παιδιά βιώνουν ακραία βία.

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η κατάσταση είναι απελπιστικά σκληρή για τα παιδιά στη χώρα. Περίπου 1,5 εκατομμύριο αγόρια και κορίτσια, δηλαδή τα δύο τρίτα των παιδιών στη χώρα των περίπου 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων, χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Πάνω από 43.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών προβλέπεται να αντιμετωπίσουν πολύ υψηλό κίνδυνο θανάτου από ακραίο οξύ υποσιτισμό μέσα στο 2019, προειδοποιεί η υπηρεσία του ΟΗΕ. Το ένα στα τέσσερα παιδιά είτε έχει εκτοπιστεί, ή ζει στην προσφυγιά.

Χιλιάδες παιδιά ζουν παγιδευμένα στις τάξεις ένοπλων ομάδων, χρησιμοποιούνται σαν στρατιώτες και βοηθητικοί, ενώ χιλιάδες άλλα είναι θύματα σεξουαλικής βίας. «Τα σκελετωμένα σώματα των παιδιών που ήταν αρκετά τυχερά για να καταφέρουν να φθάσουν στην πτέρυγα του μοναδικού παιδιατρικού νοσοκομείου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας που είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση του υποσιτισμού ουσιαστικά ουρλιάζουν «λιμός»», τονίζει η UNICEF. Κι όλα αυτά στη χώρα, που διαθέτει πλούσια κοιτάσματα διαμαντιών αλλά παραμένει βυθισμένη στην απόλυτη φτώχεια.

Περίπου 700.000 παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό στην Κασάι, 400.000 από τα οποία «κινδυνεύουν να πεθάνουν» σε αυτή την περιοχή της κεντρικής Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, θύματα μιας σύγκρουσης από τον Σεπτέμβριο του 2016 έως τα μέσα του 2017, ανέφερε η Unicef. Η ενδοεθνική βία και οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των ένοπλων ομάδων-πολιτοφυλακών έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στα παιδιά. Επιπλέον, περίπου 4,2 εκατομμύρια παιδιά διατρέχουν τον κίνδυνο σοβαρού υποσιτισμού ενώ η χώρα πλήττεται από την επιδημία «Έμπολα» Η κατάσταση εντείνεται από τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής στρατολόγησης από ένοπλες ομάδες και της σεξουαλικής κακοποίησης.

Στο Ιράκ, ακόμη και αν οι συγκρούσεις έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, τέσσερα παιδιά σκοτώθηκαν το Νοέμβριο στο βόρειο τμήμα της χώρας, όταν το φορτηγό που ταξίδευαν στο σχολείο δέχθηκε σε επίθεση. Τα παιδιά και οι οικογένειες που επιστρέφουν στα σπίτια τους σε περιοχές που είχαν προηγουμένως πληγεί από ακραία βία συνεχίζουν να εκτίθενται στον κίνδυνο μη εκραγέντων πυρομαχικών. Χιλιάδες οικογένειες παραμένουν εκτοπισμένες και τώρα αντιμετωπίζουν τις πρόσθετες απειλές των χειμερινών θερμοκρασιών και των πλημμυρών.

Στη Συρία, από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο του 2018, ο ΟΗΕ επαλήθευσε τη δολοφονία 870 παιδιών – τον υψηλότερο αριθμό που σημειώθηκε ποτέ στους πρώτους εννέα μήνες κάθε έτους από την έναρξη της σύγκρουσης το 2011.

Ο ανταρτοπόλεμος των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ, που άρχισε το 2009 στη βορειοανατολική Νιγηρία, έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 27.000 ανθρώπους, ανάμεσά  τους χιλιάδες παιδιά και έχει προκαλέσει σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, με τον εκτοπισμό 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Μετά τη μαζική απαγωγή των νεαρών κοριτσιών στην Τσιμπόκ τον Απρίλιο του 2014, η πόλη και αρκετά κοντινά χωριά έχουν υποστεί επανειλημμένα επιθέσεις από τους τζιχαντιστές της Μπόκο Χαράμ και βέβαια τα σχολεία αποτελούν απαγορευμένη ζώνη. Οι ένοπλες ομάδες συνεχίζουν να στοχεύουν τα κορίτσια, τα οποία βιάζονται, αναγκάζονται να γίνουν σύζυγοι μαχητών ή να χρησιμοποιηθούν ως «ανθρώπινες βόμβες».

«Η γενοκτονία» των μουσουλμάνων Ροχίνγκια στη Μιανμάρ συνεχίζεται, κατήγγειλε ο επικεφαλής της αποστολής έρευνας του ΟΗΕ. Ο εξοστρακισμός, οι διακρίσεις σε βάρος μιας εθνοτικής ομάδας, η προσπάθεια παρεμπόδισης των γεννήσεων, ο εγκλεισμός των μειονοτικών σε στρατόπεδα συνεχίζουν να είναι παρόντα. Τα ίδια και όσον αφορά τα δικαιώματα στην ελεύθερη κυκλοφορία και τα εμπόδια πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση.

Στην Παλαιστίνη, σκοτώθηκαν πάνω από 50 παιδιά και το 2018 και τραυματίστηκαν εκατοντάδες, πολλά από τα οποία καταδεικνύουν την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στη Γάζα. Τα παιδιά στην Παλαιστίνη αλλά και στο Ισραήλ είναι μόνιμα εκτεθειμένα στο φόβο, στη βία και τους τραυματισμούς. Ειδικά στη Γάζα η ζωή για τα παιδιά είναι ένας περιορισμός.

Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτησία του από το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν βυθίστηκε το 2013 σε έναν εμφύλιο πόλεμο που έχει προκαλέσει τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, τον εκτοπισμό έξι εκατομμυρίων και μια καταστροφική ανθρωπιστική κρίση. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τον συντονισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας Μάρκ Λόουεκ, είπε ότι στο Νότιο Σουδάν βρίσκονται στο στάδιο 5 (δηλαδή πεθαίνουν της πείνας) περίπου 25.000 άνθρωποι, τα περισσότερα παιδιά.

Στην Υεμένη, ο ΟΗΕ έχει επαληθεύσει ότι 1.427 παιδιά σκοτώθηκαν τους τελευταίους μήνες. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία δέχονται επίθεση ή χρησιμοποιούντα για στρατιωτικούς σκοπούς, αρνούμενα την πρόσβαση των παιδιών στο δικαίωμά τους στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Αυτό προκαλεί περαιτέρω κρίση σε μια χώρα όπου κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που μπορούν να προληφθούν και 400.000 παιδιά υποφέρουν από έντονο υποσιτισμό. Η πείνα που μαστίζει την Υεμένη είναι δέκα φορές χειρότερη από εκείνη στο Νότιο Σουδάν, εκτίμησε ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τον συντονισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας Μάρκ Λόουεκ.

Η εύθραυστη εκεχειρία που επιτεύχθηκε στο στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Χοντέιντα και σε άλλα μέτωπα γέννησε ελπίδες για μια πολιτική διευθέτηση της κρίσης, παρότι συνοδεύθηκε από καταγγελίες των κυβερνητικών ότι οι αντάρτες Χούτι λυμαίνονται την ανθρωπιστική βοήθεια και από κατηγορίες των ανταρτών ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις (μαζί με τους Άραβες και δυτικούς συμμάχους τους) χρησιμοποιούν την πείνα ως όπλο.

Τις παραμονές της πρωτοχρονιάς η εφημερίδα New York Times ανέδειξε μια άλλη διάσταση της ανθρωπιστικής κρίσης που… ενώνει τις μοίρες των φτωχών της Υεμένης και του Νότιου Σουδάν. Τις φέρνει τόσο πολύ κοντά, ώστε η επιβίωση των μεν να εξαρτάται από τον θάνατο των δε, καθώς η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στρατολογούν μαχητές από το Σουδάν και τους βάζουν να πολεμήσουν για λογαριασμό τους στην Υεμένη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μεταξύ των μισθοφόρων είναι ανήλικα αγόρια καθώς και βετεράνοι πολεμιστές της διαβόητης πολιτοφυλακής Τζαντζαουίντ ή μέλη οικογενειών που καταστράφηκαν από τον πόλεμο του Νταρφούρ, μίας από τις πολλές συγκρούσεις στο εσωτερικό του Σουδάν, που έχει στοιχίσει τη ζωή 300.000 ανθρώπων και τον εκτοπισμό περισσότερων από 1 εκατομμύριο.

Οι μισθοφόροι μεταφέρονται αεροπορικώς στη Σαουδική Αραβία, όπου λαμβάνουν μια στοιχειώδη στρατιωτική εκπαίδευση τεσσάρων εβδομάδων πριν ριχτούν στις μάχες κατά των ανταρτών 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους, με «μηνιάτικα» που κυμαίνονται από 480 δολάρια (για τους άπειρους) μέχρι 530 δολάρια για τους βετεράνους. Εφόσον επιζήσουν, οι Σουδανοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους μετά από έξι μήνες, παίρνοντας επίσης ένα «μπόνους» 10.000 δολαρίων ο καθένας, ολόκληρη περιουσία για τα δεδομένα της πάμφτωχης χώρας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που κατέγραψε ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Κιρκπάτρικ, οι Σουδανοί που πήγαν στον πόλεμο της Υεμένης ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες, ίσως και δεκάδες χιλιάδες. Σε αρκετές περιπτώσεις οι επίδοξοι μισθοφόροι χρειάστηκε να «λαδώσουν» αξιωματούχους για να πάνε στην Υεμένη. “Δώσαμε μίζα 1.300 δολάρια”, είπε ο αδελφός ενός Σουδανού αξιωματικού που δεν επέστρεψε ποτέ. Η χήρα του και τα τρία παιδιά τους πήραν αποζημίωση 35.000 δολάρια. «Αυτά έχει η ζωή» είπε ο αδελφός.

Η κυβέρνηση του προέδρου Ομάρ Αλ Μπασίρ, που αποτελεί τμήμα της αραβικής συμμαχίας, αρνείται να δώσει στοιχεία για τους στρατιώτες που έστειλε στην Υεμένη, τις αμοιβές ή τις απώλειες. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ αρνούνται κατηγορηματικά ότι στρατολογούν παιδιά. Οι ανήλικοι οι οποίοι μίλησαν στον Αμερικανό δημοσιογράφο περιέγραψαν τις μάχες στις οποίες πήραν μέρος και τις τοποθεσίες υποστηρίζοντας ότι έκαναν τη βρόμικη δουλειά για εκείνες τις αραβικές χώρες που δεν αντέχουν να χάσουν δικούς τους πολίτες στον πόλεμο. Όσο για τον Μπασίρ, που κυβερνά το Σουδάν επί τρεις δεκαετίες, κατηγορείται μεν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στο Νταρφούρ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου και τους δυτικούς συμμάχους τους να τον αντιμετωπίζουν ως έναν σημαντικό εταίρο.

Σημειώνεται ότι το 2019 σηματοδοτεί την 30ή επέτειο της σύμβασης-ορόσημο για τα δικαιώματα του παιδιού και την 70η επέτειο των συμβάσεων της Γενεύης, αλλά σήμερα περισσότερες χώρες εμπλέκονται σε εσωτερικές ή διεθνείς συγκρούσεις σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη στιγμή τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Πηγή: tvxs.gr

«Η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη» και για τον καρκίνο στα παιδιά…

«Η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη». Αυτό είναι το μήνυμα του τρυφερού βίντεο που δημιουργήθηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου. Υπογράφει το νοσοκομείο «Cancer De Barretos» του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ένα νοσοκομείο που ειδικεύεται στη θεραπεία των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Φεβρουαρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO). Σύμφωνα με την Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου, κάθε μέρα εκτιμάται ότι περίπου 20 παιδιά πεθαίνουν από καρκίνο στην Ευρώπη και κάθε χρόνο περίπου 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο νοσούν από καρκίνο.

Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, ο οποίος αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου μετά από τα ατυχήματα. Όμως οκτώ στα δέκα παιδιά που εμφανίζουν σήμερα λευχαιμία θεραπεύονται και αυτό είναι το μήνυμα της σημαντικής ημέρας.

Το τρίλεπτο βίντεο με τίτλο «Η πτώση» και κυρίαρχο μήνυμα «Η αγάπη δεν μας απογοητεύει», έχει σκοπό να δείξει ότι η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη!

Η ταινία animation μικρού μήκους αφηγείται την ιστορία ενός γενναίου κοριτσιού, της Νίνας, που διαγνώσθηκε με καρκίνο, αλλά κατορθώνει τελικά να τον νικήσει, χάρη στην υποστήριξη και την φροντίδα της ιατρικής ομάδας και φυσικά των ανθρώπων που την αγαπούν. Το ταινιάκι δεν έχει καθόλου διαλόγους, αλλά οι εικόνες και η μουσική λένε όλη την ιστορία και με το παραπάνω. Το ταξίδι της Νίνας είναι δύσκολο κι επίπονο, και μοιάζει με μια άσχημη πτώση αλλά η οικογένεια και οι φίλοι της γίνονται μπαλόνια αγάπης που την απογειώνουν ξανά!

Πηγές: toc.gr, jenny.gr

 

Πλούσιο Εκπαιδευτικό Υλικό για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο

Με αφορμή την Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου που διοργανώνεται κάθε χρόνο -τη δεύτερη μέρα της δεύτερης εβδομάδας του δεύτερου μήνα- συγκεντρώσαμε χρήσιμο υλικό για εκπαιδευτικούς, ειδικούς επιστήμονες, γονείς και μαθητές, με σκοπό να αφυπνίσουμε νέους και μη, σε θέματα σχετικά με την ασφάλεια στο διαδίκτυο. Η ασφαλής και θετική χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας είναι ανάγκη και αίτημα των καιρών, ποιός διαφωνεί…

1) Το Διαδίκτυο που θέλουμε (για εφήβους) «The Web we Want»

Το Διαδίκτυο ανοίγει την πόρτα σε ένα ζωντανό και συναρπαστικό κόσμο ατελείωτων ευκαιριών για να εξερευνήσεις, να επικοινωνήσεις και να δημιουργήσεις. Σε σύγκριση με μία δια ζώσης συνάντηση, είναι ένα μέρος όπου η περιέργεια και η δημιουργικότητα μπορούν να ευδοκιμήσουν και όπου οι νέοι μπορούν να αναπτύξουν ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων με ένα φαινομενικά λιγότερο απειλητικό τρόπο. Το Διαδίκτυο έχει, εντούτοις, ορισμένες παγίδες για τους απρόσεκτους. Όπως και σε όλες τις άλλες πτυχές της ζωής ενός εφήβου, η εκπαίδευση είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια της κριτικής χρήσης των διαδικτυακών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στο πλαίσιο κάθε δυνατής προσπάθειας για τη συστηματική και στοχευμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, μεταφράστηκε από την αγγλική γλώσσα και έγινε η επιμέλεια της ελληνικής έκδοσης του εγχειριδίου “Το Διαδίκτυο που Θέλουμε” [(The Web We Want (κλικ στο μωβ)], εθελοντικά από τους Άρη Π. Λούβρη, εκπαιδευτικό Πληροφορικής, και Ηλία – Παναγιώτη Κουρτέση, εκπαιδευτικό Αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας.

Το εν λόγω βιβλίο, αποτελούμενο από 52 σελίδες, είναι ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε εφήβους 13-16 ετών, το οποίο δημιουργήθηκε το 2013 από το Ευρωπαϊκό Σχολικό Δίκτυο (EUN) σε συνεργασία με το δίκτυο Insafe. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην ανάπτυξή του συνέβαλαν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία και την πιλοτική εφαρμογή του. Ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα εγχειρίδιο από και για νέους ανθρώπους.

Η συνολική προσέγγιση και το περιεχόμενο του εν λόγω πονήματος, προσεκτικά σχεδιασμένα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις των νέων σήμερα, έχουν ως στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να προκαλέσουν προβληματισμό σχετικά με θέματα που αρκετά συχνά εγείρουν ερωτήματα και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, όπως:

• τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των εφήβων στον κόσμο του διαδικτύου

• η ανάπτυξη κριτικής επεξεργασίας των διαδικτυακών πληροφοριών

• η υπεύθυνη και ασφαλής συμμετοχή στο διαδίκτυο

• η προστασία της ιδιωτικότητας και η διαδικτυακή φήμη

• τα πνευματικά δικαιώματα

Κάθε ενότητα περιλαμβάνει μια ποικιλία πρακτικών ασκήσεων, που δίνουν στους νέους τη δυνατότητα, ατομικά και, κυρίως, ομαδοσυνεργατικά, να επικοινωνήσουν τις εμπειρίες τους, να δημιουργήσουν συμβουλές και εργαλεία που μπορούν να μοιραστούν με άλλους νέους σε όλο τον κόσμο, να διερευνήσουν τις δικές τους διαδικτυακές συμπεριφορές και πρακτικές αλλά και να αναστοχαστούν πάνω σε αυτές.

Είναι εφικτή η ένταξή του στην εκπαιδευτική πράξη, καθώς είναι δυνατό να συνδεθεί:

• με το μάθημα της Πληροφορικής στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, όπου συχνά παρατηρούνται ελλείψεις στην ενημέρωση των μαθητών/μαθητριών σε θέματα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο καθώς και αποτελεσματικής διαχείρισης των διαδικτυακών πληροφοριών,

• με μαθήματα που περιλαμβάνουν διαδικασίες Ερευνητικής Εργασίας, αφού η εκτεταμένη χρήση του διαδικτύου ως πόρος πληροφόρησης από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, απαιτεί δεξιότητες κριτικής αναζήτησης και επεξεργασίας των διαδικτυακών πηγών και δεδομένων και

• με τα Προγράμματα Αγωγής Υγείας, καθώς ολόκληρο ή μέρος του εγχειριδίου μπορεί να αξιοποιηθεί ως υλικό προετοιμασίας σε θέματα που αφορούν την ασφαλή χρήση και αξιοποίηση του διαδικτύου, την προστασία της ιδιωτικότητας και την πρόληψη συμπεριφορών εξάρτησης.

2) Πάρε τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων στα χέρια σου

Κάθε φορά που συνδέεσαι στο Διαδίκτυο μοιράζεσαι με άλλους πληροφορίες για το άτομο σου. Και όσο πιο πολλά πράγματα κάνεις στο Ίντερνετ τόσο πιο σημαντικό γίνεται το θέμα τόσο της δικής σου προστασίας, όσο και των προσωπικών δεδομένων σου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει κάποιες αλλαγές που θα ενισχύσουν την προστασία σου στο Ίντερνετ. H νέα νομοθεσία της ΕΕ σχεδιάστηκε για να σου δώσει τη δυνατότητα να πάρεις στα χέρια σου τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων και για να διαφυλάξει το δικαίωμά σου στην προστασία τους.

Διαβάστε το φυλλάδιο, (κλικ) μία παραγωγή της Γενικής Διεύθυνσης Δικαιοσύνης ΕΕ- 2012 (Γελοιογραφίες © Pierre Kroll).

3) Εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς «The Web we want» 

Όπως ακριβώς το The Web We Want αναπτύχθηκε από νέους για νέους, τα μαθήματα στο εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς του Web We Want (κλικ) σχεδιάστηκαν από εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς εντός και εκτός της Ευρώπης. Τα σχέδια μαθημάτων προτείνουν ιδέες και δραστηριότητες που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη δημιουργικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων κριτικής σκέψης στους νέους, εφόδια ουσιώδη για μια γεμάτη ζωή στον κόσμο του αύριο.

Το εν λόγω εγχειρίδιο βοηθάει τους εκπαιδευτικούς να ενσωματώσουν στη διδασκαλία τους ζητήματα συναφή με τις διαδικτυακές δραστηριότητες των νέων, μέσω διαδραστικών σχεδίων μαθημάτων και φύλλων εργασίας που συνδέονται με τα εθνικά πλαίσια προσόντων. Τα θέματα και οι στόχοι κάθε δραστηριότητας παρουσιάζονται σε ένα συγκεντρωτικό κατάλογο για ευκολία χρήσης.

Χρησιμοποιώντας τα υλικά, οι μαθητές:

• Κατανοούν καλύτερα τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που εγείρει το διαδίκτυο και 

• Αποκτούν δεξιότητες αναγκαίες για τη μελλοντική τους ζωή και καριέρα.

 

4) Επιπλέον Υλικό για το Διαδίκτυο: 

Οδηγοί & Ενημερωτικά φυλλάδια

 

Φυλλάδιο για τον εθισμό στο Διαδίκτυο

Φυλλάδιο διαδικτυακού εκφοβισµού (cyberbullying)

Φυλλάδιο για το cyberbullying της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών 

Νομοθετικός-Συμβουλευτικός Οδηγός για το Cyberbullying

Συμβουλές για τον Διαδικτυακό Εκφοβισμό

Ποιητική συλλογή για την καταπολέμηση του cyberbullying

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για τους εκπαιδευτικούς

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Διαδίκτυο – Οδηγός για γονείς

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για γονείς

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για τους μαθητές

Προβληματίσου για το περιεχόμενο που δημοσιεύεις!

Πριν δημοσιεύσεις, σκέψου!

Σκέψου ποιες είναι οι διαδικτυακές σου επαφές!

Σκέψου πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου στο Διαδίκτυο! 

Το αλφαβητάρι του Διαδικτύου

Συμβουλές ασφαλείας για iPhone & Smartphones

Ερωτήσεις που πρέπει να υποβάλλετε πριν αγοράσετε κινητό στο παιδί σας 

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Κινητό – Οδηγός για γονείς

Διαχειρίσου τη διαδικτυακή σου φήμη

«TOP 10» υποχρεώσεις των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο

«TOP 10» δικαιώματα των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο

Συμβουλές για ασφάλεια στο Snapchat

Συμβουλές για Ασφάλεια στο Instagram

Οδηγός Facebook

Συμβουλές για Ασφάλεια στο Facebook

Προστασία της ιδιωτικής μας σφαίρας στο Facebook

Μίνι οδηγός «Facebook Check»

Συμβουλές για Ασφάλεια στα Κοινωνικά Δίκτυα

Sexting

Grooming η αποπλάνηση μέσω διαδικτύου

Ενημερωτικό δίπτυχο (με συμβουλές για κινητά τηλέφωνα)

Οδηγός Ασφαλούς Πλοήγησης

Οδηγός Νομοθεσίας: Παιδική σεξουαλική κακοποίηση στα κράτη μέλη του INHOPE

Οδηγός Παράνομου Περιεχομένου

Ποιητική συλλογή για το Διαδίκτυο

και αμέσως μετά μπορείτε να δείτε μια «συνταγή» με συμβουλές για ασφαλή πλοήγηση στο Διαδίκτυο από

τον «Συνήγορο του Παιδιού»:

 

Πηγές: internet-safety.sch.gr, saferinternet4kids.gr, safeline.gr, youth-life.gr, saferinternet.gr, webwewant.eu, 0-18.gr/

Μια υπέροχη ταινία animation για την αναγκαιότητα αποδοχής των παιδιών με αναπηρία

Όλα, μα όλα παιδιά θέλουν να παίξουν. Τα παιδιά με αναπηρία δεν διαφέρουν. Ο «Ian» είναι μια ταινία animation, μικρού μήκους, εμπνευσμένη από τον πραγματικό Ian, ένα αγόρι με αναπηρία που αποφασίζει να φτάσει στην παιδική χαρά και να διεκδικήσει τη θέση του εκεί, παρά το ότι τα υπόλοιπα παιδιά γελούν εις βάρος του. Πρόκειται για μια όμορφη και άρτια αισθητικά ταινία που αναδεικνύει την ανάγκη για αποδοχή των παιδιών με αναπηρίες και ένταξή τους σε μια κοινωνική ομάδα.

Ο «Ian» απευθύνεται σε παιδιά και βέβαια σε ενήλικες απ’ όλο τον κόσμο. Προβλήθηκε αρχικά στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια διαδόθηκε και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.

Την ιδέα για το film «Ian» συνέλαβε η μητέρα του παιδιού, η οποία το είδε ως ένα είδος «αποστολής» με σκοπό να εκπαιδεύσει το γιό της ώστε να διαχειρίζεται και ν΄ αντιμετωπίζει τους νταήδες που τον κορόϊδευαν στην παιδική χαρά. Όταν συνειδητοποίησε ότι η ανάγκη για ουσιαστική ένταξη και αποδοχή ήταν μεγαλύτερη από το ζήτημα που δημιουργήθηκε στην παιδική χαρά, έγραψε ένα βιβλίο και ίδρυσε το «Ίδρυμα Ian« για να φωτίσει αγκυλωμένες νοοτροπίες και στερεοτυπικές θέσεις για τους ανάπηρους ανθρώπους. Απευθύνθηκε στο Mundo Loco, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ψηφιακό στούντιο animation στη Λατινική Αμερική, για να τη βοηθήσει στη δημιουργία του «Ian», μιας ταινίας animation που θα είχε τη δύναμη να μεταδώσει το μήνυμα της κοινωνικής αποδοχής σε όλο τον κόσμο.

Η ταινία είναι σκοπίμως χωρίς λόγια ώστε να γίνει ο «Ian» σύμβολο ανθρώπων από διαφορετικά έθνη, με την αναπηρία να λειτουργεί ως κοινό χαρακτηριστικό. «Δουλέψαμε σκληρά για να κάνουμε το φιλμ τόσο απλό και καθαρό, ώστε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας να καταλαβαίνει και ένας ενήλικος να ανακαλύπτει διάφορα επίπεδα της ιστορίας» τονίζει ο σεναριογράφος Gastón Gorali.
Η οικουμενικότητα πίσω από την ιδέα για την ταινία, μίλησε στην καρδιά του Gorali αμέσως. «Στην πρώτη συνάντηση με την μητέρα του Ian, αισθάνθηκα την ώθηση και την ανάγκη να κάνω κάτι. Να εμπλακώ. Η ιστορία του Ian ήταν τόσο έντιμη, σκληρή αλλά και γεμάτη από ελπίδα… Το συναίσθημα της αλλοτρίωσης είναι κοινό για όλους μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια αναπηρία για να βιώσουμε την απομόνωση και τον αποκλεισμό στις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε απέναντι σε μια δύναμη που μας ωθεί μακρυά από ό,τι θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε».

Ο πραγματικός Ian είναι ένας μαθητής της Τετάρτης Τάξης που, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του θέλει να παίξει με τους φίλους του. Αλλά επειδή μερικά παιδιά δεν είναι συνηθισμένα να σχετίζονται με κάποιον όπως ο Ian -κάποιον που έχει εγκεφαλική παράλυση, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και έναν υπολογιστή που δουλεύει με τις κινήσεις των ματιών του ώστε να επικοινωνεί- τον φοβερίζουν και δεν τον περιλαμβάνουν στο παιχνίδι τους.
Ο Ian θέλει να ξέρει όλος ο κόσμος ότι τόσο ο ίδιος, όσο και όλα τα άλλα παιδιά με αναπηρίες μπορούν να παίξουν, αρκεί τα υπόλοιπα παιδιά να τα εντάξουν στην παρέα τους. «Μπορώ να παίξω και να συμμετέχω» ισχυρίζεται ο Ian.

Η ταινία εκπαιδεύει τα παιδιά στην παιδική χαρά να κατανοήσουν ότι ο Ian θέλει να παίξει μαζί τους κι εκείνοι πράγματι μπορούν να παίξουν μαζί του. Το φιλμ animation «Ian» δείχνει ότι όλα τα παιδιά, άτομα με αναπηρίες ή όχι, έχουν πλαστεί από το ίδιο υλικό.

Όταν είδε η, Sheila Graschinsky, η μητέρα του Ian, πώς συμπεριφέρθηκαν στο γιό της τα παιδιά που δεν ήταν εξοικειωμένα στην επαφή με συνομηλίκους τους με αναπηρίες, το έβαλε σκοπό να δουλέψει ώστε να αλλάξει τις αντιλήψεις τους. Έγραψε ένα βιβλίο, το «Δώρο», όπου περιγράφει την καθημερινή ζωή μιας οικογένειας στην οποία υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία. Μοίρασε το βιβλίο στα παιδιά που δεν αποδέχθηκαν τον Ian στην παιδική χαρά, γνωρίζοντας βέβαια ότι η διανομή των βιβλίων στις παιδικές χαρές δεν θα ασκούσε την ευρεία επίδραση που η ίδια ήθελε να επιτύχει.

Για την Graschinsky, το μήνυμα του «Ian» διαχέεται πολύ περισσότερο. Η χωρίς λόγια πλοκή του animation film «Ian» είναι ένα αγόρι που αγωνίζεται να επιτύχει την πρόσβαση σε κάτι που θέλει, κάτι που τα άλλα παιδιά έχουν εύκολα. Οι ανάπηροι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για να έχουν πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, τις εργασίες τους και τους κοινωνικούς θεσμούς.

Η διεθνής προσοχή που αποκτά η ταινία αποδεικνύει στη Graschinsky ότι «ένας κόσμος κοινωνικής αποδοχής είναι εφικτός».
«Η ταινία είναι μια ευκαιρία για όλη την κοινωνία… να σπάσει τα εμπόδια, να ρίξει τα τείχη, και να μας απελευθερώσει από τις προκαταλήψεις», υποστηρίζει η Graschinsky. Η ταινία δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε «να οδηγήσει [όλα τα παιδιά] να αποκτήσουν τα συγκεκριμένα εργαλεία για να γίνουν άνθρωποι της αλληλεγγύης».

Ο «Ian» παρουσιάστηκε στις Κάννες το Μάιο του 2018. Γράφτηκε από τον Gastón Gorali, με παραγωγούς τον Juan Jose Campanella (βραβευμένο με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «The Secret in their Eyes» το 2010) και το «Ίδρυμα Ian«, ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε από τη μητέρα του Ian, η οποία έχει ως αποστολή είναι να κάνει καλύτερη τη ζωή για τις οικογένειες των ανθρώπων με αναπηρίες.

Ο «Ian» έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, ενώ έχει προταθεί για Όσκαρ 2019, στην κατηγορία ταινιών animation μικρού μήκους.

Χαρείτε τον και στηρίξτε το σημαντικό, πανανθρώπινο μήνυμά του:

 

Πηγές: respectability.org και variety.com

Στη Ζιμπάμπουε οι γιαγιάδες εκπαιδεύονται και προσφέρουν ψυχολογική υποστήριξη

Η σοφία τους, η γλυκύτητά τους, η τρυφερότητά τους μα, κυρίως η ικανότητά τους να ακούν και να αποδέχονται, κάνει τις υπέροχες γιαγιάδες αγγέλους – φύλακες της ζωής μας! Ανακουφίζουν, εμψυχώνουν, υποστηρίζουν, απενοχοποιούν. Χαρίσματα που εντοπίστηκαν στη Ζιμπάμπουε (με τα εκατομμύρια κατοίκων και τους δώδεκα μόλις ψυχιάτρους) και που αξιοποιήθηκαν. Γιαγιάδες σε ρόλο ειδικού ψυχικής υγείας; Για ένα μικρό -αλλά κρίσιμο- χάδι στη ψυχή ναι, θα μπορούσαν. Και στη Ζιμπάμπουε, για διαβάστε, μπορούν! Κάθονται στα παγκάκια και περιμένουν να δώσουν ψυχής χάδια!

Στη Ζιμπάμπουε, σχεδόν ένας στους τέσσερις πάσχει από kufungisisa, δηλαδή από κατάθλιψη. Σημαίνει «αυτός που σκέφτεται πολύ». Το στίγμα της ψυχικής ασθένειας είναι βαρύ, το κόστος των συνεδριών, σε μια χώρα με 80% ανεργία, δυσβάχτο κι έτσι οι περισσότεροι στρέφονται σε μάγους, σε προφήτες ή σε εξορκιστές και πολύ συχνά επιλέγουν την αυτοκτονία. Μέχρι που ο κ. Τσιμπάντα, ένας από τους 12 (!) ψυχιάτρους που υπάρχουν στη χώρα (με πληθυσμό 15 εκ.) είχε την καταπληκτική ιδέα να εκπαιδεύσει γιαγιάδες και οι συνεδρίες να γίνονται σε παγκάκια. 

Κι έτσι, στην Χαράρε οι σοφές ηλικιωμένες απλώς κάθονται στα «παγκάκια φιλίας», όπως ονομάζονται, και περιμένουν τους ασθενείς τους.

«Ξέρουν να ακούν, ξέρουν να διηγούνται ιστορίες, ξέρουν να παρηγορούν και έχουν πολύ χρόνο», λέει ο Τσιμπάντα για τις «χρυσές κυρίες» του, που αυτή τη στιγμή είναι πάνω από 300. Συνεχίζει να τις εκπαιδεύει, μέσα από παιχνίδια ρόλων, για να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους και να βρουν μόνοι τους τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. «Όχι πολλές συμβουλές, δεν έχουν αποτελέσμα, μικρά βήματα». Γιατί όπως λένε στη Ζιμπάμπουε, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να φας έναν ελέφαντα: μπουκιά μπουκιά.

Ο Τσιμπάντα ξεκίνησε να εκπαιδεύει αυτές τις γυναίκες πριν από δώδεκα χρόνια. Οι περισσότερες είχαν δουλέψει σε κάποια θέση στο σύστημα υγείας. Την πρωτοβουλία χρηματοδοτεί η καναδική οργάνωση Grand Challenges. Μέχρι σήμερα έχουν περάσει από τα «παγκάκια φιλίας» 34.000 ασθενείς. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Ζιμπάμπουε και του King’s College. Ο Τσιμπάντα έχει αρχίσει να εφαρμόζει την ιδέα του στο Μαλάουι και στη Ζανζιβάρη. Στο τελευταίο στάδιο της θεραπείας, οι ασθενείς συμμετέχουν σε ομάδες αυτοβοήθειας, παίρνουν και δίνουν κουράγιο και συγχρόνως πλέκουν τσάντες. Η ιδέα ήταν μίας «γιαγιάς» 98 ετών που είπε στον Τσιμπάντα: «Γιατί να μην κάνουν κάτι; Όταν τα χέρια είναι απασχολήμενα σκέφτεσαι λιγότερο.»

Πηγή: http://www.nzz.ch
Μετάφραση: Angie Saltampasi

Ό,τι χρειάζεται ένα παιδί και ό,τι οφείλει να προσφέρει ένας γονιός

Η προσοχή των παιδιών στις μέρες μας αποσπάται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν και η τεχνολογία είναι αναμφισβήτητα ο κύριος ένοχος σε αυτή την ατυχή εκδοχή της πραγματικότητας. Επιπροσθέτως, η νέα γενιά παιδιών τείνει να είναι πιο απομονωμένη ως αποτέλεσμα της σύγχρονης τεχνολογίας και έτσι χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια από τους γονείς σε ό,τι έχει σχέση με τη μάθηση τρόπων, την υγιή ανάπτυξη δεσμών και την αποτελεσματική επικοινωνία.

Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε επιτυχημένα παιδιά. Παρακάτω δίνεται ένας οδηγός των βασικών στόχων μας, ως γονείς.

 

Για την καλή ανατροφή των παιδιών, χρειάζονται:

1. Ποιοτικός χρόνος

Όταν μιλάμε για ποιοτικό χρόνο, δεν αναφερόμαστε σε δραστηριότητες όπως τα ψώνια, η τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια. Αντιθέτως, χρειάζεται να περνάμε το χρόνο μας μαζί τους με τρόπο που θα μας δέσει περισσότερο συναισθηματικά, θα εγκαθιδρύσει μια πιο ανοιχτή επικοινωνία και θα γεννήσει λύσεις για προβλήματα ή απαντήσεις σε ερωτήματα.

2. Ηθικό πρότυπο μίμησης

Τα παιδιά μας λειτουργούν σαν σφουγγάρια και μιμούνται- ταυτίζονται εύκολα- γι’ αυτό να επιλέγετε τις λέξεις και τις πράξεις σας σοφά. Ρίξτε το βάρος στους τρόπους, στη μετριοφροσύνη, στη δικαιοσύνη, στην ειλικρίνεια και στη θετική συμπεριφορά. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των παιδιών σας, τότε το πιο πιθανό είναι και εκείνα να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά να γίνουν και έμπιστοι ενήλικες.

3. Ενσυναίσθηση και ηθικές αξίες

Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε στα παιδιά σας το περιβάλλον που χρειάζονται για να κοινωνικοποιηθούν και να δεθούν σωστά με τους συνομηλίκους τους. Επιπλέον, δείξτε ότι δεν είστε εγωιστές και τα παιδιά θα δείτε πως θα υιοθετήσουν την ίδια στάση στη ζωή τους. Σύμφωνα με τις έρευνες του Harvard, «είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούνε από τους γονείς και φροντιστές τους ότι το ενδιαφέρον και η φροντίδα προς τους άλλους είναι μια από τις κύριες προτεραιότητες στη ζωή και είναι τόσο σημαντικό για τους άλλους, όσο και για τη δική τους ευτυχία. Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι είναι δική τους προτεραιότητα, τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν το μήνυμα, επειδή δεν βλέπουν πράξεις».

4. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη

Χρειάζεται να αποφύγετε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν τους ρόλους των άλλων με υγιείς τρόπους· πρέπει να εκτιμήσουν τα άτομα που συνεισφέρουν στην ευτυχία τους και αυτό δεν θα το καταφέρουν, αν είναι υπερβολικά κακομαθημένα. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά πιθανότατα να καταλήξουν να είναι πιο υγιή, πιο χαρούμενα και πιο φροντιστικά, αν μάθουν να εκτιμούν τους άλλους και την ίδια την ύπαρξη της ευτυχίας. Σύμφωνα με την έρευνα του Harvard, «τα παιδιά είναι καλό να βοηθούν τακτικά, για παράδειγμα, στις δουλειές του σπιτιού και να επαινούνται για μη συνηθισμένες πράξεις καλοσύνης. Όταν αυτές οι πράξεις της καθημερινότητας απλά αναμένονται και δεν επιβραβεύονται συνεχώς σαν κάτι περίεργο, είναι πιο πιθανό να ενσωματωθούν και στην υπόλοιπη ζωή των παιδιών».

5. Ευρύτερη οπτική

Για να το θέσουμε αλλιώς, χρειάζεται να διδάξετε τα παιδιά σας πώς να βλέπουν την ευρύτερη εικόνα- και πώς να αξιολογούν τη σημασία της. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να επεκτείνουν τον κύκλο των φίλων και γνωριμιών τους, ώστε να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν ότι «είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να εστιάζουν, να ακούνε προσεκτικά και να διατηρούν τον άμεσο κύκλο τους, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουν και την μεγάλη εικόνα, να υπολογίζουν και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν κάθε μέρα».

 

Πηγές: mcc.gse.harvard.edu, enallaktikidrasi.com