• “Ο κόσμος δεν μάς προσφέρθηκε από τους γονείς μας, μάς τον δάνεισαν τα παιδιά μας“

    Αφρικάνικη Παροιμία

  • Μαζί προχωράμε!

  • Ονειρευόμαστε:

    ...μια νεολαία δυναμική, τολμηρή και πεισματάρα, η οποία οραματίζεται, αναζητά και δεν σταματά ποτέ να διεκδικεί... μια πόλη φιλόξενη, ζωντανή, δημιουργική, που δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους της για εξέλιξη και ανάπτυξη, μια πόλη με χαρακτήρα, προοπτική και όραμα... μια κοινωνία πολυπολιτισμική, ελεύθερη, μια κοινωνία με ιδανικά, αξίες και ηθική... ανθρώπους ευτυχισμένους, χαρούμενους και αποφασιστικούς...με γνώση, λογική και συναισθήματα σε πλήρη αρμονία...
  • αντιδραστικότητα;

  • Θέλω (Jorge Bucay)

    Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις

    Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές

    Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις

    Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄αποφασίζεις για μένα

    Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις

    Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα

    Θέλω να μ΄αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ

    Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις

    Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι

    Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα

    Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις

    Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις

    Θέλω να ξέρεις... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου... xωρίς όρους

  • ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛ

  • ΟΧΙ ΣΤΗΝ internet ΕΞΑΡΤΗΣΗ

  • Ένα παιδί συμβουλεύει…

    Ένα παιδί δίνει 13 πολύτιμες συμβουλές στους γονείς του

    Ø Μη φοβάστε να είστε σταθεροί μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά.

    Ø Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε οτιδήποτε σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω.

    Ø Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος απ΄ ότι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το «σπουδαίο».

    Ø Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα, μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.

    Ø Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.

    Ø Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Με μπερδεύετε έτσι αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε εσάς.

    Ø Μη με αγνοείτε, όταν σας κάνω ερωτήσεις, γιατί θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.

    Ø Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω πως είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο.

    Ø Μη διανοηθείτε ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σας αν μου ζητήσετε συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση του λάθους σας μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σας.

    Ø Μην ξεχνάτε πως μ΄ αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το.

    Ø Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σας είναι δύσκολο να κρατήσετε το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπαθήστε σας παρακαλώ.

    Ø Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να το πω, έτσι δεν είναι;

    Ø Μη μου λέτε ποτέ ψέματα!

  • Παιδί ή Ενήλικος;

  • Αυτοεκτίμηση, αυτή η… Άγνωστη!

    10 τρόποι για να βοηθήσετε το παιδί σας να εκτιμά τον εαυτό του.

    vΕπικοινωνήστε ανοιχτά με το παιδί σας.

    vΜάθετε να το ακούτε.

    vΣυμπεριλαμβάνε-τε το παιδί σας στις οικογενειακές συζητήσεις. Δείξτε του ότι εκτιμάτε τις απόψεις του.

    vΠροσπαθήστε να καταλάβετε την άποψη του παιδιού σας.

    vΔώστε στο παιδί σας ευθύνες κατάλληλες για την ηλικία του.

    vΒάλτε σταθερά όρια. Τα παιδιά θέλουν να ξέρουν τι περιμένουν οι άλλοι από αυτά.

    vΝα είστε γενναιόδωροι αλλά και ειλικρινείς όταν επαινείτε ή παροτρύνετε τα παιδιά.

    vΒοηθήστε το παιδί σας να θέσει στόχους και βοηθήστε το να τους πραγματοποιήσει.

    vΝα θυμάστε ότι η νίκη δεν είναι το παν. Το σημαντικό είναι η προσπάθεια.

    vΓίνετε θετικό πρότυπο. Αισθανθείτε περήφανος/η για τον εαυτό σας.

  • Μάς χρειάζονται!

  • «Αν ένα παιδί…» της Dorothy Law Nolte

    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
    Μαθαίνει να κατακρίνει
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
    Μαθαίνει να καυγαδίζει
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
    Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
    Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
    Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
    Μαθαίνει να εκτιμάει
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
    Μαθαίνει να είναι δίκαιο
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην αποδοχή:
    Μαθαίνει να αγαπάει
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
    Μαθαίνει να έχει πίστη στον εαυτό του και στους άλλους
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
    Μαθαίνει να εκτιμάει
    ☼Αν ένα παιδί ζει μέσα στην φιλία:
    Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο
  • Όχι στις διακρίσεις!

  • “Πέτα μακριά το ραβδί σου!”

    Από το βιβλίο “Πέτα μακριά το ραβδί σου (Πειθαρχία χωρίς δάκρυα)” των Ρούντολφ Ντράικωρς & Περλ Κάσελ:

    “Το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση σαν το φυτό που χρειάζεται ήλιο και νερό”

    “Μπορούμε να αποδοκιμάζουμε τις πράξεις του παιδιού, χωρίς ν’ αποδοκιμάζουμε το ίδιο το παιδί”

    “Η ελευθερία βλασταίνει από το σπόρο της πειθαρχίας”

    “Μόνο σ’ ένα ήρεμο και συμφιλιωμένο περιβάλλον μπορεί το παιδί να αναπτύξει ελεύθερα την προσωπικότητά του και το δυναμικό του”

    “Η τιμωρία αφήνει να εννοηθεί οτι το παιδί από μόνο του δεν έχει αξία”

  • Στόχευε Ψηλά!

  • Εμείς οι Λίγοι

    Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης

    με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια

    Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι

    Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας

    κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου

    Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει

    Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας

    και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε

    Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές

    Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’αυτόν τον κόσμο

    Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο

    Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων...

    (Γιώργος Μακρής)

  • Αφήστε να πετάξει!

  • Η επόμενη μέρα

    Επειδή κάθε δευτερόλεπτο μετράει

    πρέπει τώρα ν' αρχίσουμε να γράφουμε όλο και περισσότερα ποιήματα

    για να καθαρίσουμε το τοπίο από τον τρόμο, την απειλή και τον θάνατο

    πρέπει τώρα να εξορκίσουμε τους εφιάλτες που κρύβονται ακόμη μέσα στην ελευθερία

    έτοιμοι να μας πιουν όλο το αίμα

    κι επειδή όποιος σήμερα ξεχαστεί μέσα στον εαυτό του θα είναι αύριο λησμονιά και στάχτη

    πρέπει τώρα να μάθει τι θα πει εχθρός και αδικία

    διότι η πραγματικότητα δεν γίνεται κατανοητή χωρίς την κατανόηση της αθλιότητας και της απελπισίας

    κι επειδή κάθε δευτερόλεπτο μετράει πρέπει από τώρα να πάμε στο σχολείο της φαντασίας

    για να σώσουμε ξανά τα όνειρα.

    (Γιώργος Βέης)

  • Γίνε Αστέρι!

    Αν δεν μπορείς να είσαι πεύκο στην κορυφή του λόφου, χαμόδεντρο να γίνεις στην κοιλάδα, μα να γίνεις το πιο όμορφο χαμόδεντρο στου ρυακιού την όχθη. Γίνε θάμνος, αν δεν μπορείς δέντρο να είσαι.

    Κι αν δεν μπορείς να είσαι θάμνος, γίνε χλόη κι ομόρφαινε τις παρυφές του δρόμου. Αν δεν μπορείς να είσαι δρυς, γίνε μικρή φιλύρα αλλά η ομορφότερη κοντά στη λίμνη.

    Να γίνουμε όλοι καπετάνιοι δεν μπορούμε, χρειάζεται και πλήρωμα, έχει δουλειά για όλους, άφθονες δουλειές, μεγάλες και μικρές και πρέπει ο καθένας μας ό,τι μπορεί να κάνει.

    Αν δεν μπορείς να είσαι ο ήλιος, γίνε αστέρι, από το μέγεθος ούτε κερδίζεις ούτε χάνεις, να είσαι ο καλύτερος σ' αυτό που είσαι.

    (Douglas Malloch)

  • Αγαπάμε τα ζώα

  • Ένα παιδί μέσα μας

  • Η παιδική ηλικία είναι το βασίλειο της μεγάλης δικαιοσύνης και της βαθιάς αγάπης. Στα χέρια ενός παιδιού κανένα πράγμα δεν είναι σπουδαιότερο από κάποιο άλλο. Παίζει με μια χρυσή καρφίτσα ή με ένα λευκό λουλούδι. Δεν έχει φόβο της απώλειας.

    Για το παιδί ο κόσμος εξακολουθεί να είναι το όμορφο δοχείο μέσα στο οποίο δεν χάνεται τίποτα.

    Δεν αναγκάζει τα πράγματα να εγκατασταθούν κάπου. Τα αφήνει να διαβούν μέσα από τα χέρια του σαν αγέλη σκοτεινών νομάδων που περνούν κάτω από μιαν αψίδα θριάμβου. Για λίγο φωτίζονται μέσα στην αγάπη του και έπειτα σκοτεινιάζουν ξανά·

    ό,τι φωτίστηκε μέσα στην αγάπη του παραμένει εντός της σαν εικόνα που δεν πρόκειται να χαθεί.

    (Ράινερ Μαρία Ρίλκε)

  • Χωρίς διακρίσεις

  • Ευτυχείτε!

  • Μαθαίνεις

    Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

    Και μαθαίνεις πως αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

    Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

    Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

    Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο σήμερα, γιατί το έδαφος του αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια…

    Και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής

    Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις… Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.

    Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ Αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια

    Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

    Και μαθαίνεις… μαθαίνεις… με κάθε αντίο μαθαίνεις

    (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)

  • Θυμούμαι μικρός κάθουμουν συχνά στο κατώφλι του σπιτιού μας, έλαμπε ο ήλιος, καίγουνταν ο αγέρας, σ' ένα μεγάλο σπίτι στη γειτονιά πατούσαν σταφύλια, μύριζε ο κόσμος μούστο, κι εγώ σφαλνούσα τα μάτια ευτυχισμένος, άπλωνα τις φούχτες και περίμενα, κι έρχουνταν ο Θεός, όσο ήμουν παιδί ποτέ δε με γέλασε, έρχουνταν, παιδί κι αυτός σαν και μένα, και μού 'βαζε στα χέρια τα παιχνιδάκια του τον ήλιο, το φεγγάρι, τον άνεμο. "Χάρισμά σου" μού 'λεγε "χάρισμά σου, παίξε μαζί τους, εγώ έχω κι άλλα." Άνοιγα τα μάτια, ο Θεός εξαφανίζουνταν μα απόμεναν στα χέρια μου τα παιχνιδάκια του.

    (Νίκος Καζαντζάκης, "Αναφορά στον Γκρέκο")

  • Ενώ εσύ μου φώναζες…

    Μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

    Τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…

    Μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

    Μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

    Με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

    Μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

    Μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

    Μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…

    Η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

    Ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

    Θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

    Αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

    Mου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

    Ήμουν μόνος μου…

    Σκεφτόμουν ότι δεν μ’ αγαπάς πια…

    Μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

    Μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

    Δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…   

  • Και τώρα είσαι

    και είμαι τώρα

    και είμαστε ένα μυστήριο

    που δε θα συμβεί ποτέ ξανά,

    ένα θαύμα που δεν έχει συμβεί

    ποτέ στο παρελθόν

    και λάμποντας αυτό το τώρα μας

    πρέπει να φτάσει στο τότε

    (E.E.Cummings)

«Ένα ασφαλές μέρος να ξεφύγω από τη βία της οικογένειάς μου…»

Την έχουν χαρακτηρίσει και ως «αόρατη βία» και είναι μία από τις βαθιές, οδυνηρές πληγές που παραμένουν ανοιχτές σε πολύ περισσότερες οικογένειες των δυτικών κοινωνιών απ’ ότι ίσως φανταζόμαστε…

Η ενδοοικογενειακή βία οφείλει να μας κρατά σε εγρήγορση, πάντα κινητοποιημένους. Δίχως άλλο, κάθε προσπάθεια ανάδειξης του μεγάλου αυτού προβλήματος είναι άξια αναφοράς.

Πόσο μάλλον, όταν μια  αξιόλογη τέτοια προσπάθεια έρχεται από το μυαλό, το ταλέντο και την ευαισθησία ενός Έλληνα σπουδαστή. 

Το βίντεο που ακολουθεί είναι προϊόν εργασίας του Άγγελου Ροδιτάκη, Έλληνα σπουδαστή στην Αθήνα, ο οποίος με την τεχνική του 3D Animation δημιούργησε ένα κλιπ διάρκειας μόλις ενάμιση λεπτού, που καταφέρνει να καταδείξει με τρόπο εύστοχο τη ρέουσα πληγή της ενδοοικογενειακής βίας.


Η πιο δυνατή ελπίδα

Τούτα τα σκονισμένα βιβλία μέσα στα χαλάσματα
τα επίμονα δάχτυλα που το μέλλον έκανε δικά του
το δυνατό βλέμμα της νιότης που ορίζει το φως
τούτη η εικόνα της καταστροφής μ’ ένα παιδί που ψάχνει πεισματικά τα βιβλία του
δεν μπορεί παρά να διαπερνά σαν ρίγος πρωτόγνωρο τη ραχοκοκαλιά του κόσμου
Αυτό το φωτεινό γεμάτο δύναμη βλέμμα ορίζει την παιδεία
Δίνει τη σπίθα που φουντώνει την ελπίδα για ειρήνη
και δυναμώνει τη βεβαιότητα πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός

gaza.vivlia.

Το κορίτσι, κάπου στη Γάζα, που διασώζει τα βιβλία της από το βομβαρδισμένο σπίτι της, είναι η πιο δυνατή ελπίδα του κόσμου όλου. Ελπίδα για ειρήνη, σύνεση, πίστη στη γνώση και στον άνθρωπο, ξεκίνημα στη ζωή. 

 

Αξίζει λιγότερο η ζωή ενός παιδιού από την Παλαιστίνη;

gaza.

Ας ξεκινήσουμε με τη σκληρή γλώσσα των αριθμών: Κάθε μία ώρα χάνει τη ζωή του ένα παιδί στη Γάζα. Κι εμείς, που λογιζόμαστε «πολιτισμένος κόσμος», βλέπουμε σπαραχτικές φωτογραφίες παιδιών να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αναμασούμε σχόλια για την πολιτική που θερίζει ζωές, καταπατά γη άλλου, βολεύει και βολεύεται, προσπερνά νομιμότητες, χλευάζει ηθικές και μπρος σε συμφέροντα κι οφέλη θανατώνει παιδιά – να πάρει η ευχή – ακόμα και παιδιά! Παιδικά κορμάκια, κλαράκια στον άνεμο τη μια, κι έπειτα κόκκινα κουβαράκια στις αγκαλιές τραγικών πατεράδων.

«Κάτι πρέπει να γίνει», μονολογούμε. Ε, λοιπόν, οκτώ παιδιά από την Ολλανδία έλαβαν μέρος σε μια ταινία μικρού μήκους για να διαμαρτυρηθούν για τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς αμάχων – και κυρίως παιδιών – στη Γάζα. Σε ένα σύντομο βίντεο που έφτιαξε ο σκηνοθέτης Abdelkarim El-Fassi, οκτώ παιδιά από την Ολλανδία διηγούνται την ιστορία οκτώ παιδιών από την Παλαιστίνη που σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές επιθέσεις. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, τις τελευταίας δύο μέρες στη Γάζα χάνει τη ζωή του ένα παιδί κάθε μία ώρα, ενώ ο συνολικός αριθμός των θυμάτων από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς έχει ξεπεράσει τους 800.

Το βίντεο αφηγείται ακριβώς που βρίσκονταν τα παιδιά την ώρα του θανάτου τους. Μερικά ήταν στο Facebook, άλλα κοιμούνταν ή έβλεπαν κάποιον αγώνα του Μουντιάλ. Από το 2000, κάθε τρεις μέρες, ένα παιδί στην Παλαιστίνη σκοτώνεται  από τον ισραηλινό στρατό. Κατά τη διάρκεια της χερσαίας επίθεσης των τελευταίων ημερών ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε.

Η ταινία του Abdelkarim El-Fassi ξεκινά ουσιαστικά την καμπάνια ευαισθητοποίησης «Δεν είμαι πια εδώ, σε νοιάζει;»:

«Είναι απαραίτητη επειδή οι δυσανάλογης έκτασης ενέργειες του Ισραήλ, το οποίο παραβιάζει πολλές διεθνείς συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν έχουν καταδικαστεί. Αξίζει λιγότερο η ζωή ενός παιδιού  από την Παλαιστίνη;»

 

Μιλώντας για τέχνη που εκφράζει συναισθήματα και θέσεις, δείτε και μια σπαραχτική φωτογραφία, όπου ο Ισραηλινός καλλιτέχνης Armir Schiby, γνωστός για τα σατιρικά κολάζ που κάνει, τιμά τη μνήμη του Ahed Atef Bakr, 10 ετών, του Zakaria Ahed Bakr, 10 ετών, του Mohamed Ramez Bakr, 11 ετών και του Ismael Mohamed Bakr, 9 ετών. Μιλάμε για τα τέσσερα παιδιά που δολοφονήθηκαν από ισραηλινές βόμβες την ώρα που έπαιζαν ποδόσφαιρο στην παραλία της Γάζας, όλα τους μέλη μιας οικογένειας ψαράδων.

GAZA1

Τρίζει η καρδιά όποιου θυμάται πως λέγεται άνθρωπος. Μόνο με το κεφάλι χαμηλά να περπατάμε μάς πρέπει. Ώμοι σκυφτοί και η ματιά κλαράκι γυρτό. Πόση ντροπή και πόση θλίψη..

Ένα ασφαλές σπίτι για παιδιά στην Νότια Αφρική

orfanotrofeio-612x452

Δύο χρόνια πριν, ο Αμερικάνος Nick Grava ταξίδεψε για 2 βδομάδες μέχρι το Κέιπ Τάουν για να επισκεφτεί τον αδελφό του Chris που τότε σπούδαζε στο University of Cape Town.  Ο Nick είχε σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Ψυχολογία στο Northwestern University και είχε έντονη τη διάθεση αλλά και ανάγκη προσφοράς στον άνθρωπο.

Έξω από την πόλη, είδε τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και τις βασικές ελλείψεις που είχαν τα παιδιά του τοπικού Ιδρύματος «Το Σπίτι της Ασφάλειας» όπου φιλοξενούνται τριάντα παιδιά, αρκετά από τα οποία έχασαν τους γονείς τους από AIDS, και συγκλονίστηκε. Ματαίωσε λοιπόν την πτήση της επιστροφής και αποφάσισε να παραμείνει και να βοηθήσει όσο χρειαζόταν. Δούλεψε σκληρά και πράγματι ενδυνάμωσε το Ίδρυμα και πρόσφερε από καρδιάς στην κοινότητα, έτσι ώστε οι ντόπιοι του κόλλησαν το παρατσούκλι «Intsikelelo» που στην τοπική γλώσσα Xhosa σημαίνει «ευλογημένος».

Τα δύο αδέλφια, με τη βοήθεια και των γονέων τους, κινητοποίησαν φορείς και διαδικασίες και οργάνωσαν ένα πλαίσιο υποστήριξης για το Ίδρυμα όπου ο κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης αυτού του πλανήτη μπορεί να συνεισφέρει. Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα που δημιούργησε, ε δ ώ για να λάβετε περισσότερες πληροφορίες. 

Ο Nick Grava, διευθυντής του ιδρύματος σήμερα, συνεχίζει να εργάζεται σκληρά για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών. Δείτε το υπέροχο βίντεο που δημιούργησε για να αγγίξει τον κάθε συνάνθρωπο:

 

gava

CHRIS GRAVA, EVELYN (Ιδρύτρια του «Σπιτιού της Ασφάλειας») & NICK GRAVA, καλοκαίρι 2013

 

Οι δάσκαλοι στη θέση των μαθητών και οι μαθητές σωστοί δάσκαλοι!

kyklos.paidiwn

Μια ολιγόλεπτη ταινία που δημιουργήθηκε από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Βόλου, μάς δημιουργεί πολλά και διαφόρων αποχρώσεων συναισθήματα αλλά τελικά, βοηθά ώστε να ριζοβολήσει το χαμόγελο στα χείλη μας…

 Τούτο εδώ  το φιλμάκι έλαβε μέρος στον διαγωνισμό δημιουργίας ταινίας μικρού μήκους, τον οποίο προκήρυξε το Ελληνικό Παρατηρητήριο ΕΠΑΠΙΔΕ για τη Διαπολιτισμική Παιδεία και Εκπαίδευση, σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με θέμα :

«Xτίζοντας ένα πολύχρωμο σχολείο».

Τί θα γινόταν αν οι δάσκαλοι έπαιρναν την θέση των μαθητών και αντίστροφα;

Μπορεί ένα παιδί, γίνεται ένας έφηβος να «διδάξει» κάτι στους ενήλικους;

Μήπως τα μαγικά κλειδιά για μια ευτυχή και ισορροπημένη ζωή είναι κρυμμένα στην παιδικότητά μας;

Η ταινία που με ενδιαφέρον παρακολουθούμε εδώ, προσπαθεί να αναρωτηθεί για τα παραπάνω ερωτήματα, στηριζόμενη σε εμπειρίες από την εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες.

Κοινωνικά Ιατρεία

Γράφει κάπου ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ για την έμπνευση που έχει προσφέρει το Ευαγγέλιο του Ματθαίου σε τόσο πολλούς δημιουργούς – απ’ τον Μπαχ μέχρι τον Παζολίνι. Πρόκειται για ένα κείμενο με στιγμές απίστευτης ομορφιάς και συγκλονιστικής ανθρωπιάς.

Ιδιαίτερα αγαπημένο χωρίο αυτό όπου ο Χριστός, μιλώντας για την ελεημοσύνη, μιλά στην ουσία για τη δύναμη του αδυνάτων: «Όποιος ελεεί τον ταπεινότερο των αδελφών μου, τον Θεόν ελεεί». 

Όλους μάς αφορά η εικόνα και η σκέψη ανθρώπων που ζητούν τη στήριξή μας, είτε γιατί αναγκάζονται στη δύση της ζωής τους να ζουν στον δρόμο, είτε γιατί η οικονομική δυσπραγία τούς έχει τσακίσει και γυρεύουν ένα χέρι απλωμένο, έναν λόγο ενθαρρυντικό, μια πόρτα ανοιχτή. Όλους μάς αφορά λοιπόν, μόνο που κάποιοι, όντως ανταποκρίνονται. 

Γιατροί που προσφέρουν αμισθί τις γνώσεις τους ανά την Ελλάδα και που πάνω τους καθρεφτίζονται η ανθρωπιά, η αλήθεια, η κάθε μάνα και το κάθε παιδί, οι άδοξοι κι ένδοξοι νεκροί της ιστορίας, η σπαραχτική ωραιότητα του κόσμου.

10474854_852393258122520_8499973263910173522_n

Οι ράγες της ελευθερίας

Ιδού μια πολύτιμη εφεύρεση που υποστηρίζει την αυτόνομη πρόσβαση στη θάλασσα των συνανθρώπων μας που έχουν κινητικές δυσκολίες και η σκληρή, αδιάφορη υποδοχή της στη χώρα μας…

seatrac_430

Η κατασκευή που βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία ονομάζεται seatrack και βοηθά εκείνους που αγωνίζονται να διαχειριστούν τις κινητικές δυσκολίες τους ώστε να βρίσκονται στο λατρεμένο υγρό στοιχείο με μεγαλύτερη ευκολία.

Η κατασκευαστική εταιρεία πρόσφερε λοιπόν τη δωρεάν εγκατάσταση τριών συστημάτων για την αυτόνομη πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα στη θάλασσα – το ένα στην παραλία της Νέας Μάκρης. Φαίνεται όμως πως κάποιοι δεν ενδιαφέρονται αν μπορούν όλοι να κολυμπήσουν στην ευλογημένη θάλασσα. Αρκεί η εγκατάσταση να μη βρίσκεται εκεί, διότι τους… δημιουργεί προβλήματα πρόσβασης στη θέα!

Στην Ελλάδα της απανθρωπιάς και της αδιαφορίας, οι άνθρωποι του Λιμενικού Σώματος υποχώρησαν κάτω από την πίεση που δέχτηκαν από μια μικρή ομάδα περιοίκων και δεν επέτρεψαν τελικά να ολοκληρωθούν οι εργασίες τοποθέτησης της ράγας. Το θέμα ξεσήκωσε οργισμένες αντιδράσεις στο διαδίκτυο: «Θα το καταλάβουν όταν το χρειαστούν οι ίδιοι».

Eν τω μεταξύ το μικρό ντοκιμαντέρ του Νίκου Λογοθέτη που συμμετείχε στον θαυμάσιο διεθνή διαγωνισμό που οργανώνει το Vimeo παρουσιάζει το seatrac μέσα από τα μάτια του οραματιστή και εφευρέτη του, ο οποίος έμεινε ο ίδιος ανάπηρος έπειτα από τροχαίο. Ήταν ο πρώτος που ένιωσε ξανά την ελευθερία του να είσαι αυτόνομος και θέλησε να μοιραστεί την ιδέα του με όσους τη χρειάζονται. «Είδα ανθρώπους να κλαίνε διότι είχαν 25 χρόνια να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα».

Η ταινία έφτασε στους ημιτελικούς του διαγωνισμού Focus Forward Films στο Vimeo. Η βραβευμένη σειρά ταινιών μικρού μήκους FFF έχει σαν θέμα της καινοτόμες ιδέες που αναδιαμορφώνουν τον κόσμο μέσα από πράξεις ή εφευρέσεις και είναι σκηνοθετημένες από διάσημους ή νέους κινηματογραφιστές από όλο τον κόσμο. Το φιλμάκι κέρδισε το βραβείο κοινού το 2013. Αξίζει πράγματι της προσοχής όλων μας:

 

Πηγή: doctv.gr