Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για τον κορωνοϊό!

Πώς μιλάμε, πώς σχετιζόμαστε με τα παιδιά αυτές τις δύσκολες ημέρες;

Ιδού ο δεκάλογος της εποχής του κορωνοϊού:

 

1. Ενημερώστε τα παιδιά σωστά, υπεύθυνα και συγκροτημένα σχετικά με τον κορονοϊό.

Τα παιδιά έχουν ήδη ακούσει για τον ιό ή έχουν δει άτομα που φορούν μάσκες προσώπου, οπότε ως  γονείς, δε χρειάζεται να αποφεύγετε σχετικές με το θέμα συζητήσεις. Το σημαντικό εδώ είναι να μην ενεργοποιήσουμε συναισθήματα διαρκούς φόβου και έντονης ανησυχίας στα παιδιά. Δεν θα μείνουμε στη σιωπή, ούτε θα επιμείνουμε σε εξαντλητικές λεπτομέρειες για την πορεία της κατάστασης.

Η συζήτηση που θα κάνετε μαζί τους δεν είναι παρά μια ευκαιρία για να τα ενημερώσετε σωστά, να καλύψετε τα κενά γνώσης που ενδεχομένως έχουν (και που κατά κανόνα τα «γεμίζουν» με δικές τους αρνητικές υποθέσεις) και να διαχειριστείτε το συναισθηματικό τους φορτίο. Η πληροφόρηση και η μεταφορά ορθά και συνετά διατυπωμένων ειδήσεων είναι υπόθεση του γονέα. Μακριά από φήμες αυτήν την ασταθή περίοδο.

Πηγή αποτελούν τα ίδια τα γεγονότα και οι αναφορές στην επιστημονική κοινότητα. Οποιαδήποτε υπερβάλλουσα ή διογκωμένη ανάγνωση και ερμηνεία των γεγονότων ενδέχεται να θεμελιώσει έντονη δυσφορία και άγχος στην παιδική αντίληψη.

 

2. Λάβετε υπόψη το αναπτυξιακό στάδιο των παιδιών

Έχετε κατά νου ότι θα πρέπει να προσαρμόσετε τις απαντήσεις σας στην ηλικία του παιδιού. Λογικό, αλλά συνήθως λησμονούμε τη θέση των παιδιών, παρασυρόμενοι ίσως από τις «ενήλικες» συζητήσεις μας ή  την «άκαμπτη γονεϊκή υπεροχή». Απλά, με υπομονή, επαναλαμβάνοντας αν χρειαστεί, ενημερώνουμε και εξηγούμε.

Οι πολλές, συνεχείς πληροφορίες και ιδιαιτέρως εκείνες που δίδονται με άγχος και ένταση, υπάρχει πιθανότητα να επιβαρύνουν τη ψυχολογική διάθεση των παιδιών. Ψύχραιμα, με γλώσσα λιτή και κατανοητή, απαντάμε στις ερωτήσεις τους. Η ειλικρίνεια και παράλληλα η θετική προοπτική βοηθούν τα παιδιά να αισθανθούν ότι ακούτε τις ανάγκες τους, τους δίνετε χώρο να εκφραστούν και τους δείχνετε σεβασμό ώστε να είναι ενήμερα γιατί το δικαιούνται.

Τα μικρότερα παιδιά δείχνουν τις ανησυχίες τους μέσα στο παιχνίδι, παράλληλα αλλάζει η συμπεριφορά τους, δείχνουν αγχωμένα, θυμωμένα, αναζητούν προστασία και ανακούφιση.

Τα μεγαλύτερα πάλι εκφράζουν τους φόβους τους και μιλούν για αυτούς έχοντας ανησυχία για την οικογένειά τους. Τα εφηβάκια κατανοούν τα γεγονότα περισσότερο και καλύτερα διατυπώνοντας παράλληλα και πιο… φιλοσοφημένες τοποθετήσεις. Πιθανόν βέβαια να μην εξωτερικεύουν το φόβο τους τα παιδιά, δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο φόβος απουσιάζει…

Εάν μια απρόβλεπτη συμπεριφορά των παιδιών (π.χ. νυχτερινή ενούρηση, εφιάλτες) σας ανησυχήσει ιδιαίτερα, απευθυνθείτε σε κάποιον Ψυχολόγο.

Μέριμνα και ευθύνη μας η προστασία και η ασφάλειά τους, η κατανόηση της συναισθηματικής τους κατάστασης και η αίσθηση ελέγχου που τους παρέχουμε.

 

3. Ακούτε προσεκτικά τις ανησυχίες των παιδιών και επεξεργαστείτε αυτά που ήδη γνωρίζουν

Μια καλή αρχή θα ήταν να μιλήσει το ίδιο το παιδί για τα όσα έχει ήδη ακούσει, για τα όσα νομίζει ή φαντάζεται και, βεβαίως, για τα συναισθήματά του. Αφήστε το να εκφραστεί ελεύθερα, ακούστε το χωρίς διακοπές, με καρδιά ανοιχτή και ουσιαστικό ενδιαφέρον. Απαντήστε στις απορίες του και περιορίστε τις σκέψεις που πηγάζουν από καταστροφολογικά σενάρια και παγιδευμένες στον τρόμο υποθέσεις.

 

4. Διαχειριστείτε αποτελεσματικά το άγχος σας και παραμείνετε ψύχραιμοι

Ο πανικός και ο τρόμος των γονιών είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Όσο έχετε άγχος, όσο είστε σε ένταση και αγωνία, καλό είναι να μην μιλήσετε με τα παιδιά. Ως ενήλικες (δηλ. νοήμονες, ώριμοι, υπεύθυνοι, συνειδητοποιημένοι) διαχειριστείτε τα μεγεθυμένα συναισθήματά σας. Πάρτε τρείς διαφραγματικές αναπνοές, κάντε μια άσκηση χαλάρωσης (ακούστε μια αγαπημένη μελωδία και με κλειστά μάτια μεταφερθείτε σε έναν ασφαλή, γαληνεμένο τόπο της επιλογής σας) και αφού ισορροπήσετε μέσα σας, μιλήστε στα βλαστάρια σας.

 

5. Δώστε ιδιαίτερη έμφαση στους κανόνες ασφαλείας

Η ηρεμία και ο εφησυχασμός των απιδιών έχει να κάνει πρωτίστως με τους κανόνες υγιεινής. Βήμα – βήμα, ενημερώστε τα για τα όσα πρέπει προκειμένου να διατηρηθούν ασφαλή. Πείτε τους ότι γνωρίζουμε πλέον ότι ο κορωναϊός μεταδίδεται κυρίως με τον βήχα και με την επαφή μας με επιφάνειες.

Επομένως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι απαραίτητο να πλένουμε καλά τα χέρια μας. Αυτό είναι και το κύριο μέσο ώστε να παραμείνουμε υγιείς. Υπενθυμίζουμε λοιπόν στα παιδιά να φροντίζουν τους εαυτούς τους πλένοντας τα χέρια τους με σαπούνι και νερό για 20 δευτερόλεπτα (ή τραγουδώντας δύο φορές το ρεφραίν του αγαπημένου τους τραγουδιού), όταν έρχονται από εξωτερικούς χώρους, προτού φάνε και αφού φυσήξουν τη μύτη τους, βήξουν, φτερνιστούν ή χρησιμοποιήσουν το μπάνιο.

Εδώ θα μπορούσαν οι γονείς με οξυμένη φαντασία να εμπνευστούν παιχνίδια πλυσίματος χεριών και απολύμανσης χώρων, ιστορίες με πρωταγωνιστή (αλλά όχι νικητή) το ιό, ζωγραφιές και κατασκευές από πλαστελίνη και ό,τι θα μπορούσε να ενεργοποιήσει θετικά τα παιδιά στην προσέγγιση της ατομικής τους καθαριότητας.

Σχετικά με τις μάσκες του προσώπου, εξηγούμε ότι οι ειδικοί λένε πως δεν είναι απαραίτητες για τους περισσότερους ανθρώπους. Όσοι φορούν, ενδεχομένως είναι συναχωμένοι και έτσι, προστατεύουν τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους.

 

6. Αφήστε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τα παιδιά σας 

Το πιθανότερο είναι να μην έχετε πάντα απαντήσεις στις ερωτήσεις των παιδιών. Η διαβεβαίωση ότι θα επανέλθετε μόλις μάθετε περισσότερα καθησυχάζει τα παιδιά. Το ίδιο και η υπόσχεση ότι θα τα κρατάτε ενήμερα για ό,τι νέο προκύψει. Υπόσχεση που βεβαίως, πρέπει να τηρήσετε.

 

7. Η καθημερινότητα και η νέα κανονικότητα κόντρα στην αβεβαιότητα

Η αίσθηση της αβεβαιότητας και της ρευστής, μη σχηματοποιημένης και παγιωμένης κατάστασης, αγχώνει τα παιδιά. Επομένως, η παραμονή στις ρουτίνες και την προβλεψιμότητα βοηθάει. Ιδίως τώρα που το σχολείο και οι υπόλοιποι χώροι είναι κλειστοί. Ξεκινήστε να οργανώνετε αυτό το χρονικό διάστημα της απομάκρυνσης από την κοινωνική ζωή. Επινοήστε βασικές ρουτίνες όπως θα κάνατε κατά τη διάρκεια των διακοπών. Χρειάζεται να είναι δομημένες αυτές οι μέρες με συγκεκριμένες δραστηριότητες στο σπίτι (διάβασμα, επιτραπέζια παιχνίδια, τακτοποίηση δωματίου, συμμετοχή των παιδιών στις δουλειές του σπιτιού) όσο το δυνατόν μακριά από τις οθόνες. Κανονικά γεύματα σε συγκεκριμένες ώρες, και τις ώρες ύπνου είναι ένα ουσιαστικό μέρος της διατήρησης της ευτυχίας και της ψυχικής υγείας των παιδιών.

 

8. Παραμείνετε κοντά με τα παιδιά

Σε εποχές ανασφάλειας και γενικευμένης ανησυχίας, καλό είναι να μην έχουν τα παιδιά να διαχεισριστούν και έναν αποχωρισμό. Πράγμα που σημαίνει κρατήστε τα παιδιά κοντά σας όσο γίνεται και διατηρήστε την οικογένεια ενωμένη.

 

9. Αξιοποιήστε το χρόνο που σας δίδεται με τα παιδιά με συναισθηματική γενναιοδωρία

Και να λοιπόν που στους βιαστικούς και πιεστικούς καιρούς μας, μάς δίδεται χρόνος να τον ζεστάνουμε και να τον γλυκάνουμε παρέα με τα παιδιά, μέσα στην ικογενειακή εστία. Να γελάσουμε, να παίξουμε, να χαλαρώσουμε, να μοιραστούμε ιστορίες, να πολλαπλασιάσουμε στιγμές, να βιώσουμε συναισθήματα συνύπαρξης και σύνδεσης. Μέσα στην αστάθεια και ανησυχία των ημερών, ιδού μια φωτεινή αναλαμπή: ο χρόνος που μας δίδεται με τους αγαπημένους μας. Χαρείτε τον και παραμείνετε συναισθηματικά ανοιχτοί. Μιλήστε στα παιδιά για δυσκολίες που συναντήσατε στην πορεία της ζωής σας και για τις πηγές στήριξης που ενεργοποιήσατε και που σας κράτησαν όρθιους και δυνατούς. Γίνετε παράδειγμα ανθεκτικότητας και θετικής στάσης ζωής!

 

10. Τα μικρόβια και οι ιοί υπάρχουν αλλά νικούνται

Στον πλανήτη μας υπήρχαν και υπάρχουν μικρόβια, ιοί, νοσήματα και επιδημίες. Η ιστορία διδάσκει ότι οι πανδημίες του παρελθόντος ήρθαν και παρήλθαν. Το ίδιο θα συμβεί και με τον κορονοϊό. Είναι αλήθεια, δεν είναι απλώς αισιόδοξη οπτική και πίστη στο καλύτερο. Κι αυτό τα παιδιά οφείλουν να το γνωρίζουν. Κυρίως από τους γονείς τους.

 

Μαρία Παναγιωτάκη
Ψυχολόγος-Κοινωνιολόγος
Επιστ.Υπεύθυνη του Αυτοτελούς Γραφείου Προστασίας Ανήλικων Θυμάτων «Σπίτι του Παιδιού» Ηρακλείου

Μήπως είναι ο κόσμος μας το χειρότερο μέρος για να ζει ένα παιδί;

Τόποι εχθρικοί προς τα παιδιά, ή, αν προτιμάτε, τα χειρότερα μέρη για να ζει -όσο ζει- παιδί… Παράδειγμα; Στην Υεμένη, κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που μπορούν να προληφθούν. Σκοτεινιάζει η καρδιά κι ο κόσμος όλος. Εκεί που ο άνθρωπος θα έπρεπε να προστατεύει και να στηρίζει, να θωρακιζει και να παρέχει ασφάλεια, εκεί ακριβώς όπου κατοικεί η παιδικότητα η ιερή κι αυθεντική, ο άνθρωπος κυριαρχεί με την πιο απάνθρωπη και φρικαλέα υπόστασή του.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και κτηνώδεις συμπεριφορές.  Ενημερωθείτε και δώστε περισσότερο χώρο και βάθος στην ευαισθησία σας.

Πέντε εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5 ετών πέθαναν στην Αφρική από ασθένειες που μπορούσαν να προληφθούν ή να ιαθούν, από πείνα, από τραύματα και άλλες άμεσες και έμμεσες συνέπειες ένοπλων συρράξεων στην ήπειρο από το 1995 ως το 2015, τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση The Lance.

Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να κάνουν περισσότερα ώστε να προστατεύσουν χιλιάδες παιδιά από το να πέσουν στα χέρια δουλεμπόρων που δρουν σε εγκληματικά δίκτυα ή ακόμα και στις ίδιες τους τις οικογένειες, προειδοποιεί η Europol, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν αγόρια και νεαροί πρόσφυγες. Οι δουλέμποροι στοχοθετούν ολοένα και περισσότερο παιδιά από χώρες όπως η Νιγηρία και το Βιετνάμ και τα εξαναγκάζουν να εργάζονται σε αγροκτήματα και εργοστάσια ή τα πουλάνε για σεξουαλική εκμετάλλευση, επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία.

Τουλάχιστον 4 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως πέφτουν θύματα εξαναγκαστικής εργασίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης,σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Αυτά τα παιδιά τα αναγκάζουν να επαιτούν, να κλέβουν στον δρόμο ή από καταστήματα, ενώ τα δίνουν σε παράνομες υιοθεσίες και τα υποχρεώνουν σε ψεύτικους γάμους, σύμφωνα με την έκθεση. Εξάλλου, η εμπορία ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση καταγράφει άνοδο στην Ευρώπη και υπερτερεί της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ως κυρίαρχη μορφή της σύγχρονης δουλείας σε αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών της Βρετανίας, του Βελγίου και της Πορτογαλίας, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Το μέλλον των εκατομμυρίων παιδιών που ζουν σε χώρες που πλήττονται από ένοπλες συγκρούσεις κινδυνεύει, καθώς τα εμπόλεμα μέρη εξακολουθούν να διαπράττουν σοβαρά εγκλήματα κατά των παιδιών και οι ηγέτες του κόσμου απλώς παρακολουθούν – λέει η Unicef. «Τα παιδιά που ζουν σε ζώνες σύγκρουσης σε όλο τον κόσμο συνέχισαν να υποφέρουν από ακραίες βιαιότητες τους τελευταίους 12 μήνες και ο κόσμος εξακολουθεί να αποτυγχάνει. Διαπράττονται βίαιες πράξεις με ατιμωρησία και η κατάσταση χειροτερεύει», λέει ο Manuel Fontaine, διευθυντής προγραμμάτων έκτακτης ανάγκης της Unicef. Τα παιδιά που ζουν σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες, συλλαμβάνονται, στρατολογούνται για να πολεμήσουν, σκοτώνονται, πεθαίνουν από πείνα, από δίψα, από αρρώστιες. Επίσης, ο βιασμός, ο αναγκαστικός γάμος και η απαγωγή έχουν γίνει συνηθισμένες τακτικές στη Συρία στην Υεμένη, στο Κονγκό, στη Νιγηρία, στο Νότιο Σουδάν και στη Μιανμάρ.

Στο Αφγανιστάν, η βία και η αιματοχυσία είναι καθημερινότητα, ενώ περίπου 6.000 παιδιά βρήκαν το θάνατο το 2018. Σχεδόν τα μισά παιδιά στο Αφγανιστάν δεν πηγαίνουν σχολείο εξαιτίας των συγκρούσεων, της φτώχειας, των γάμων ανηλίκων και των διακρίσεων εις βάρος των κοριτσιών. Και βέβαια, όταν τα παιδιά δεν είναι στα σχολεία, κινδυνεύουν περισσότερο να κακοποιηθούν, να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης και στρατολόγησης.

Πριν λίγους μήνες, σοκ προκάλεσε βίντεο που δείχνει μια ομάδα στρατιωτών στο Καμερούν να εκτελεί εν ψυχρώ δύο μητέρες με τα δύο παιδιάς τους. Οι εκτελεστές ήταν άνδρες του στρατού του Καμερούν. Στο βίντεο ακούγονται να φωνάζουν στους τέσσερις προς εκτέλεση «είστε μέλη της Μπόκο Χαράμ, θα πεθάνετε». Τον Νοέμβριο, επίσης, περισσότεροι από 80 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών, απήχθησαν από σχολείο στο Nkwen, στα βορειοδυτικά της χώρας και απελευθερώθηκαν λίγες μέρες αργότερα. Μέχρι σήμερα, 93 χωριά φέρονται να έχουν καεί εν μέρει ή εξ ολοκλήρου εξαιτίας συγκρούσεων στις περιοχές, ενώ πολλά παιδιά βιώνουν ακραία βία.

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η κατάσταση είναι απελπιστικά σκληρή για τα παιδιά στη χώρα. Περίπου 1,5 εκατομμύριο αγόρια και κορίτσια, δηλαδή τα δύο τρίτα των παιδιών στη χώρα των περίπου 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων, χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Πάνω από 43.000 παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών προβλέπεται να αντιμετωπίσουν πολύ υψηλό κίνδυνο θανάτου από ακραίο οξύ υποσιτισμό μέσα στο 2019, προειδοποιεί η υπηρεσία του ΟΗΕ. Το ένα στα τέσσερα παιδιά είτε έχει εκτοπιστεί, ή ζει στην προσφυγιά.

Χιλιάδες παιδιά ζουν παγιδευμένα στις τάξεις ένοπλων ομάδων, χρησιμοποιούνται σαν στρατιώτες και βοηθητικοί, ενώ χιλιάδες άλλα είναι θύματα σεξουαλικής βίας. «Τα σκελετωμένα σώματα των παιδιών που ήταν αρκετά τυχερά για να καταφέρουν να φθάσουν στην πτέρυγα του μοναδικού παιδιατρικού νοσοκομείου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας που είναι αφιερωμένη στην αντιμετώπιση του υποσιτισμού ουσιαστικά ουρλιάζουν «λιμός»», τονίζει η UNICEF. Κι όλα αυτά στη χώρα, που διαθέτει πλούσια κοιτάσματα διαμαντιών αλλά παραμένει βυθισμένη στην απόλυτη φτώχεια.

Περίπου 700.000 παιδιά υποφέρουν από υποσιτισμό στην Κασάι, 400.000 από τα οποία «κινδυνεύουν να πεθάνουν» σε αυτή την περιοχή της κεντρικής Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, θύματα μιας σύγκρουσης από τον Σεπτέμβριο του 2016 έως τα μέσα του 2017, ανέφερε η Unicef. Η ενδοεθνική βία και οι συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των ένοπλων ομάδων-πολιτοφυλακών έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στα παιδιά. Επιπλέον, περίπου 4,2 εκατομμύρια παιδιά διατρέχουν τον κίνδυνο σοβαρού υποσιτισμού ενώ η χώρα πλήττεται από την επιδημία «Έμπολα» Η κατάσταση εντείνεται από τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής στρατολόγησης από ένοπλες ομάδες και της σεξουαλικής κακοποίησης.

Στο Ιράκ, ακόμη και αν οι συγκρούσεις έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, τέσσερα παιδιά σκοτώθηκαν το Νοέμβριο στο βόρειο τμήμα της χώρας, όταν το φορτηγό που ταξίδευαν στο σχολείο δέχθηκε σε επίθεση. Τα παιδιά και οι οικογένειες που επιστρέφουν στα σπίτια τους σε περιοχές που είχαν προηγουμένως πληγεί από ακραία βία συνεχίζουν να εκτίθενται στον κίνδυνο μη εκραγέντων πυρομαχικών. Χιλιάδες οικογένειες παραμένουν εκτοπισμένες και τώρα αντιμετωπίζουν τις πρόσθετες απειλές των χειμερινών θερμοκρασιών και των πλημμυρών.

Στη Συρία, από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο του 2018, ο ΟΗΕ επαλήθευσε τη δολοφονία 870 παιδιών – τον υψηλότερο αριθμό που σημειώθηκε ποτέ στους πρώτους εννέα μήνες κάθε έτους από την έναρξη της σύγκρουσης το 2011.

Ο ανταρτοπόλεμος των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ, που άρχισε το 2009 στη βορειοανατολική Νιγηρία, έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 27.000 ανθρώπους, ανάμεσά  τους χιλιάδες παιδιά και έχει προκαλέσει σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, με τον εκτοπισμό 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Μετά τη μαζική απαγωγή των νεαρών κοριτσιών στην Τσιμπόκ τον Απρίλιο του 2014, η πόλη και αρκετά κοντινά χωριά έχουν υποστεί επανειλημμένα επιθέσεις από τους τζιχαντιστές της Μπόκο Χαράμ και βέβαια τα σχολεία αποτελούν απαγορευμένη ζώνη. Οι ένοπλες ομάδες συνεχίζουν να στοχεύουν τα κορίτσια, τα οποία βιάζονται, αναγκάζονται να γίνουν σύζυγοι μαχητών ή να χρησιμοποιηθούν ως «ανθρώπινες βόμβες».

«Η γενοκτονία» των μουσουλμάνων Ροχίνγκια στη Μιανμάρ συνεχίζεται, κατήγγειλε ο επικεφαλής της αποστολής έρευνας του ΟΗΕ. Ο εξοστρακισμός, οι διακρίσεις σε βάρος μιας εθνοτικής ομάδας, η προσπάθεια παρεμπόδισης των γεννήσεων, ο εγκλεισμός των μειονοτικών σε στρατόπεδα συνεχίζουν να είναι παρόντα. Τα ίδια και όσον αφορά τα δικαιώματα στην ελεύθερη κυκλοφορία και τα εμπόδια πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση.

Στην Παλαιστίνη, σκοτώθηκαν πάνω από 50 παιδιά και το 2018 και τραυματίστηκαν εκατοντάδες, πολλά από τα οποία καταδεικνύουν την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στη Γάζα. Τα παιδιά στην Παλαιστίνη αλλά και στο Ισραήλ είναι μόνιμα εκτεθειμένα στο φόβο, στη βία και τους τραυματισμούς. Ειδικά στη Γάζα η ζωή για τα παιδιά είναι ένας περιορισμός.

Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτησία του από το Σουδάν, το Νότιο Σουδάν βυθίστηκε το 2013 σε έναν εμφύλιο πόλεμο που έχει προκαλέσει τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, τον εκτοπισμό έξι εκατομμυρίων και μια καταστροφική ανθρωπιστική κρίση. Ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τον συντονισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας Μάρκ Λόουεκ, είπε ότι στο Νότιο Σουδάν βρίσκονται στο στάδιο 5 (δηλαδή πεθαίνουν της πείνας) περίπου 25.000 άνθρωποι, τα περισσότερα παιδιά.

Στην Υεμένη, ο ΟΗΕ έχει επαληθεύσει ότι 1.427 παιδιά σκοτώθηκαν τους τελευταίους μήνες. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία δέχονται επίθεση ή χρησιμοποιούντα για στρατιωτικούς σκοπούς, αρνούμενα την πρόσβαση των παιδιών στο δικαίωμά τους στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Αυτό προκαλεί περαιτέρω κρίση σε μια χώρα όπου κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που μπορούν να προληφθούν και 400.000 παιδιά υποφέρουν από έντονο υποσιτισμό. Η πείνα που μαστίζει την Υεμένη είναι δέκα φορές χειρότερη από εκείνη στο Νότιο Σουδάν, εκτίμησε ο επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τον συντονισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας Μάρκ Λόουεκ.

Η εύθραυστη εκεχειρία που επιτεύχθηκε στο στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Χοντέιντα και σε άλλα μέτωπα γέννησε ελπίδες για μια πολιτική διευθέτηση της κρίσης, παρότι συνοδεύθηκε από καταγγελίες των κυβερνητικών ότι οι αντάρτες Χούτι λυμαίνονται την ανθρωπιστική βοήθεια και από κατηγορίες των ανταρτών ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις (μαζί με τους Άραβες και δυτικούς συμμάχους τους) χρησιμοποιούν την πείνα ως όπλο.

Τις παραμονές της πρωτοχρονιάς η εφημερίδα New York Times ανέδειξε μια άλλη διάσταση της ανθρωπιστικής κρίσης που… ενώνει τις μοίρες των φτωχών της Υεμένης και του Νότιου Σουδάν. Τις φέρνει τόσο πολύ κοντά, ώστε η επιβίωση των μεν να εξαρτάται από τον θάνατο των δε, καθώς η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στρατολογούν μαχητές από το Σουδάν και τους βάζουν να πολεμήσουν για λογαριασμό τους στην Υεμένη. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μεταξύ των μισθοφόρων είναι ανήλικα αγόρια καθώς και βετεράνοι πολεμιστές της διαβόητης πολιτοφυλακής Τζαντζαουίντ ή μέλη οικογενειών που καταστράφηκαν από τον πόλεμο του Νταρφούρ, μίας από τις πολλές συγκρούσεις στο εσωτερικό του Σουδάν, που έχει στοιχίσει τη ζωή 300.000 ανθρώπων και τον εκτοπισμό περισσότερων από 1 εκατομμύριο.

Οι μισθοφόροι μεταφέρονται αεροπορικώς στη Σαουδική Αραβία, όπου λαμβάνουν μια στοιχειώδη στρατιωτική εκπαίδευση τεσσάρων εβδομάδων πριν ριχτούν στις μάχες κατά των ανταρτών 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους, με «μηνιάτικα» που κυμαίνονται από 480 δολάρια (για τους άπειρους) μέχρι 530 δολάρια για τους βετεράνους. Εφόσον επιζήσουν, οι Σουδανοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους μετά από έξι μήνες, παίρνοντας επίσης ένα «μπόνους» 10.000 δολαρίων ο καθένας, ολόκληρη περιουσία για τα δεδομένα της πάμφτωχης χώρας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που κατέγραψε ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Κιρκπάτρικ, οι Σουδανοί που πήγαν στον πόλεμο της Υεμένης ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες, ίσως και δεκάδες χιλιάδες. Σε αρκετές περιπτώσεις οι επίδοξοι μισθοφόροι χρειάστηκε να «λαδώσουν» αξιωματούχους για να πάνε στην Υεμένη. “Δώσαμε μίζα 1.300 δολάρια”, είπε ο αδελφός ενός Σουδανού αξιωματικού που δεν επέστρεψε ποτέ. Η χήρα του και τα τρία παιδιά τους πήραν αποζημίωση 35.000 δολάρια. «Αυτά έχει η ζωή» είπε ο αδελφός.

Η κυβέρνηση του προέδρου Ομάρ Αλ Μπασίρ, που αποτελεί τμήμα της αραβικής συμμαχίας, αρνείται να δώσει στοιχεία για τους στρατιώτες που έστειλε στην Υεμένη, τις αμοιβές ή τις απώλειες. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ αρνούνται κατηγορηματικά ότι στρατολογούν παιδιά. Οι ανήλικοι οι οποίοι μίλησαν στον Αμερικανό δημοσιογράφο περιέγραψαν τις μάχες στις οποίες πήραν μέρος και τις τοποθεσίες υποστηρίζοντας ότι έκαναν τη βρόμικη δουλειά για εκείνες τις αραβικές χώρες που δεν αντέχουν να χάσουν δικούς τους πολίτες στον πόλεμο. Όσο για τον Μπασίρ, που κυβερνά το Σουδάν επί τρεις δεκαετίες, κατηγορείται μεν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στο Νταρφούρ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου και τους δυτικούς συμμάχους τους να τον αντιμετωπίζουν ως έναν σημαντικό εταίρο.

Σημειώνεται ότι το 2019 σηματοδοτεί την 30ή επέτειο της σύμβασης-ορόσημο για τα δικαιώματα του παιδιού και την 70η επέτειο των συμβάσεων της Γενεύης, αλλά σήμερα περισσότερες χώρες εμπλέκονται σε εσωτερικές ή διεθνείς συγκρούσεις σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη στιγμή τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Πηγή: tvxs.gr

Πλούσιο Εκπαιδευτικό Υλικό για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο

Με αφορμή την Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου που διοργανώνεται κάθε χρόνο -τη δεύτερη μέρα της δεύτερης εβδομάδας του δεύτερου μήνα- συγκεντρώσαμε χρήσιμο υλικό για εκπαιδευτικούς, ειδικούς επιστήμονες, γονείς και μαθητές, με σκοπό να αφυπνίσουμε νέους και μη, σε θέματα σχετικά με την ασφάλεια στο διαδίκτυο. Η ασφαλής και θετική χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας είναι ανάγκη και αίτημα των καιρών, ποιός διαφωνεί…

1) Το Διαδίκτυο που θέλουμε (για εφήβους) «The Web we Want»

Το Διαδίκτυο ανοίγει την πόρτα σε ένα ζωντανό και συναρπαστικό κόσμο ατελείωτων ευκαιριών για να εξερευνήσεις, να επικοινωνήσεις και να δημιουργήσεις. Σε σύγκριση με μία δια ζώσης συνάντηση, είναι ένα μέρος όπου η περιέργεια και η δημιουργικότητα μπορούν να ευδοκιμήσουν και όπου οι νέοι μπορούν να αναπτύξουν ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων με ένα φαινομενικά λιγότερο απειλητικό τρόπο. Το Διαδίκτυο έχει, εντούτοις, ορισμένες παγίδες για τους απρόσεκτους. Όπως και σε όλες τις άλλες πτυχές της ζωής ενός εφήβου, η εκπαίδευση είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια της κριτικής χρήσης των διαδικτυακών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Στο πλαίσιο κάθε δυνατής προσπάθειας για τη συστηματική και στοχευμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, μεταφράστηκε από την αγγλική γλώσσα και έγινε η επιμέλεια της ελληνικής έκδοσης του εγχειριδίου “Το Διαδίκτυο που Θέλουμε” [(The Web We Want (κλικ στο μωβ)], εθελοντικά από τους Άρη Π. Λούβρη, εκπαιδευτικό Πληροφορικής, και Ηλία – Παναγιώτη Κουρτέση, εκπαιδευτικό Αγγλικής γλώσσας και φιλολογίας.

Το εν λόγω βιβλίο, αποτελούμενο από 52 σελίδες, είναι ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε εφήβους 13-16 ετών, το οποίο δημιουργήθηκε το 2013 από το Ευρωπαϊκό Σχολικό Δίκτυο (EUN) σε συνεργασία με το δίκτυο Insafe. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην ανάπτυξή του συνέβαλαν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία και την πιλοτική εφαρμογή του. Ως εκ τούτου, πρόκειται για ένα εγχειρίδιο από και για νέους ανθρώπους.

Η συνολική προσέγγιση και το περιεχόμενο του εν λόγω πονήματος, προσεκτικά σχεδιασμένα ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις των νέων σήμερα, έχουν ως στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να προκαλέσουν προβληματισμό σχετικά με θέματα που αρκετά συχνά εγείρουν ερωτήματα και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης, όπως:

• τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των εφήβων στον κόσμο του διαδικτύου

• η ανάπτυξη κριτικής επεξεργασίας των διαδικτυακών πληροφοριών

• η υπεύθυνη και ασφαλής συμμετοχή στο διαδίκτυο

• η προστασία της ιδιωτικότητας και η διαδικτυακή φήμη

• τα πνευματικά δικαιώματα

Κάθε ενότητα περιλαμβάνει μια ποικιλία πρακτικών ασκήσεων, που δίνουν στους νέους τη δυνατότητα, ατομικά και, κυρίως, ομαδοσυνεργατικά, να επικοινωνήσουν τις εμπειρίες τους, να δημιουργήσουν συμβουλές και εργαλεία που μπορούν να μοιραστούν με άλλους νέους σε όλο τον κόσμο, να διερευνήσουν τις δικές τους διαδικτυακές συμπεριφορές και πρακτικές αλλά και να αναστοχαστούν πάνω σε αυτές.

Είναι εφικτή η ένταξή του στην εκπαιδευτική πράξη, καθώς είναι δυνατό να συνδεθεί:

• με το μάθημα της Πληροφορικής στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, όπου συχνά παρατηρούνται ελλείψεις στην ενημέρωση των μαθητών/μαθητριών σε θέματα ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο καθώς και αποτελεσματικής διαχείρισης των διαδικτυακών πληροφοριών,

• με μαθήματα που περιλαμβάνουν διαδικασίες Ερευνητικής Εργασίας, αφού η εκτεταμένη χρήση του διαδικτύου ως πόρος πληροφόρησης από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, απαιτεί δεξιότητες κριτικής αναζήτησης και επεξεργασίας των διαδικτυακών πηγών και δεδομένων και

• με τα Προγράμματα Αγωγής Υγείας, καθώς ολόκληρο ή μέρος του εγχειριδίου μπορεί να αξιοποιηθεί ως υλικό προετοιμασίας σε θέματα που αφορούν την ασφαλή χρήση και αξιοποίηση του διαδικτύου, την προστασία της ιδιωτικότητας και την πρόληψη συμπεριφορών εξάρτησης.

2) Πάρε τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων στα χέρια σου

Κάθε φορά που συνδέεσαι στο Διαδίκτυο μοιράζεσαι με άλλους πληροφορίες για το άτομο σου. Και όσο πιο πολλά πράγματα κάνεις στο Ίντερνετ τόσο πιο σημαντικό γίνεται το θέμα τόσο της δικής σου προστασίας, όσο και των προσωπικών δεδομένων σου. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει κάποιες αλλαγές που θα ενισχύσουν την προστασία σου στο Ίντερνετ. H νέα νομοθεσία της ΕΕ σχεδιάστηκε για να σου δώσει τη δυνατότητα να πάρεις στα χέρια σου τον έλεγχο των προσωπικών σου δεδομένων και για να διαφυλάξει το δικαίωμά σου στην προστασία τους.

Διαβάστε το φυλλάδιο, (κλικ) μία παραγωγή της Γενικής Διεύθυνσης Δικαιοσύνης ΕΕ- 2012 (Γελοιογραφίες © Pierre Kroll).

3) Εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς «The Web we want» 

Όπως ακριβώς το The Web We Want αναπτύχθηκε από νέους για νέους, τα μαθήματα στο εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς του Web We Want (κλικ) σχεδιάστηκαν από εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς εντός και εκτός της Ευρώπης. Τα σχέδια μαθημάτων προτείνουν ιδέες και δραστηριότητες που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη δημιουργικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων κριτικής σκέψης στους νέους, εφόδια ουσιώδη για μια γεμάτη ζωή στον κόσμο του αύριο.

Το εν λόγω εγχειρίδιο βοηθάει τους εκπαιδευτικούς να ενσωματώσουν στη διδασκαλία τους ζητήματα συναφή με τις διαδικτυακές δραστηριότητες των νέων, μέσω διαδραστικών σχεδίων μαθημάτων και φύλλων εργασίας που συνδέονται με τα εθνικά πλαίσια προσόντων. Τα θέματα και οι στόχοι κάθε δραστηριότητας παρουσιάζονται σε ένα συγκεντρωτικό κατάλογο για ευκολία χρήσης.

Χρησιμοποιώντας τα υλικά, οι μαθητές:

• Κατανοούν καλύτερα τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που εγείρει το διαδίκτυο και 

• Αποκτούν δεξιότητες αναγκαίες για τη μελλοντική τους ζωή και καριέρα.

 

4) Επιπλέον Υλικό για το Διαδίκτυο: 

Οδηγοί & Ενημερωτικά φυλλάδια

 

Φυλλάδιο για τον εθισμό στο Διαδίκτυο

Φυλλάδιο διαδικτυακού εκφοβισµού (cyberbullying)

Φυλλάδιο για το cyberbullying της Μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β΄Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών 

Νομοθετικός-Συμβουλευτικός Οδηγός για το Cyberbullying

Συμβουλές για τον Διαδικτυακό Εκφοβισμό

Ποιητική συλλογή για την καταπολέμηση του cyberbullying

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για τους εκπαιδευτικούς

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Διαδίκτυο – Οδηγός για γονείς

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για γονείς

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου – συνοπτικός οδηγός για τους μαθητές

Προβληματίσου για το περιεχόμενο που δημοσιεύεις!

Πριν δημοσιεύσεις, σκέψου!

Σκέψου ποιες είναι οι διαδικτυακές σου επαφές!

Σκέψου πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου στο Διαδίκτυο! 

Το αλφαβητάρι του Διαδικτύου

Συμβουλές ασφαλείας για iPhone & Smartphones

Ερωτήσεις που πρέπει να υποβάλλετε πριν αγοράσετε κινητό στο παιδί σας 

Εκπαιδευτικά μονοπάτια στο Κινητό – Οδηγός για γονείς

Διαχειρίσου τη διαδικτυακή σου φήμη

«TOP 10» υποχρεώσεις των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο

«TOP 10» δικαιώματα των ανηλίκων στον ψηφιακό κόσμο

Συμβουλές για ασφάλεια στο Snapchat

Συμβουλές για Ασφάλεια στο Instagram

Οδηγός Facebook

Συμβουλές για Ασφάλεια στο Facebook

Προστασία της ιδιωτικής μας σφαίρας στο Facebook

Μίνι οδηγός «Facebook Check»

Συμβουλές για Ασφάλεια στα Κοινωνικά Δίκτυα

Sexting

Grooming η αποπλάνηση μέσω διαδικτύου

Ενημερωτικό δίπτυχο (με συμβουλές για κινητά τηλέφωνα)

Οδηγός Ασφαλούς Πλοήγησης

Οδηγός Νομοθεσίας: Παιδική σεξουαλική κακοποίηση στα κράτη μέλη του INHOPE

Οδηγός Παράνομου Περιεχομένου

Ποιητική συλλογή για το Διαδίκτυο

και αμέσως μετά μπορείτε να δείτε μια «συνταγή» με συμβουλές για ασφαλή πλοήγηση στο Διαδίκτυο από

τον «Συνήγορο του Παιδιού»:

 

Πηγές: internet-safety.sch.gr, saferinternet4kids.gr, safeline.gr, youth-life.gr, saferinternet.gr, webwewant.eu, 0-18.gr/

Μια υπέροχη ταινία animation για την αναγκαιότητα αποδοχής των παιδιών με αναπηρία

Όλα, μα όλα παιδιά θέλουν να παίξουν. Τα παιδιά με αναπηρία δεν διαφέρουν. Ο «Ian» είναι μια ταινία animation, μικρού μήκους, εμπνευσμένη από τον πραγματικό Ian, ένα αγόρι με αναπηρία που αποφασίζει να φτάσει στην παιδική χαρά και να διεκδικήσει τη θέση του εκεί, παρά το ότι τα υπόλοιπα παιδιά γελούν εις βάρος του. Πρόκειται για μια όμορφη και άρτια αισθητικά ταινία που αναδεικνύει την ανάγκη για αποδοχή των παιδιών με αναπηρίες και ένταξή τους σε μια κοινωνική ομάδα.

Ο «Ian» απευθύνεται σε παιδιά και βέβαια σε ενήλικες απ’ όλο τον κόσμο. Προβλήθηκε αρχικά στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια διαδόθηκε και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.

Την ιδέα για το film «Ian» συνέλαβε η μητέρα του παιδιού, η οποία το είδε ως ένα είδος «αποστολής» με σκοπό να εκπαιδεύσει το γιό της ώστε να διαχειρίζεται και ν΄ αντιμετωπίζει τους νταήδες που τον κορόϊδευαν στην παιδική χαρά. Όταν συνειδητοποίησε ότι η ανάγκη για ουσιαστική ένταξη και αποδοχή ήταν μεγαλύτερη από το ζήτημα που δημιουργήθηκε στην παιδική χαρά, έγραψε ένα βιβλίο και ίδρυσε το «Ίδρυμα Ian« για να φωτίσει αγκυλωμένες νοοτροπίες και στερεοτυπικές θέσεις για τους ανάπηρους ανθρώπους. Απευθύνθηκε στο Mundo Loco, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ψηφιακό στούντιο animation στη Λατινική Αμερική, για να τη βοηθήσει στη δημιουργία του «Ian», μιας ταινίας animation που θα είχε τη δύναμη να μεταδώσει το μήνυμα της κοινωνικής αποδοχής σε όλο τον κόσμο.

Η ταινία είναι σκοπίμως χωρίς λόγια ώστε να γίνει ο «Ian» σύμβολο ανθρώπων από διαφορετικά έθνη, με την αναπηρία να λειτουργεί ως κοινό χαρακτηριστικό. «Δουλέψαμε σκληρά για να κάνουμε το φιλμ τόσο απλό και καθαρό, ώστε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας να καταλαβαίνει και ένας ενήλικος να ανακαλύπτει διάφορα επίπεδα της ιστορίας» τονίζει ο σεναριογράφος Gastón Gorali.
Η οικουμενικότητα πίσω από την ιδέα για την ταινία, μίλησε στην καρδιά του Gorali αμέσως. «Στην πρώτη συνάντηση με την μητέρα του Ian, αισθάνθηκα την ώθηση και την ανάγκη να κάνω κάτι. Να εμπλακώ. Η ιστορία του Ian ήταν τόσο έντιμη, σκληρή αλλά και γεμάτη από ελπίδα… Το συναίσθημα της αλλοτρίωσης είναι κοινό για όλους μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια αναπηρία για να βιώσουμε την απομόνωση και τον αποκλεισμό στις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε απέναντι σε μια δύναμη που μας ωθεί μακρυά από ό,τι θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε».

Ο πραγματικός Ian είναι ένας μαθητής της Τετάρτης Τάξης που, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του θέλει να παίξει με τους φίλους του. Αλλά επειδή μερικά παιδιά δεν είναι συνηθισμένα να σχετίζονται με κάποιον όπως ο Ian -κάποιον που έχει εγκεφαλική παράλυση, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και έναν υπολογιστή που δουλεύει με τις κινήσεις των ματιών του ώστε να επικοινωνεί- τον φοβερίζουν και δεν τον περιλαμβάνουν στο παιχνίδι τους.
Ο Ian θέλει να ξέρει όλος ο κόσμος ότι τόσο ο ίδιος, όσο και όλα τα άλλα παιδιά με αναπηρίες μπορούν να παίξουν, αρκεί τα υπόλοιπα παιδιά να τα εντάξουν στην παρέα τους. «Μπορώ να παίξω και να συμμετέχω» ισχυρίζεται ο Ian.

Η ταινία εκπαιδεύει τα παιδιά στην παιδική χαρά να κατανοήσουν ότι ο Ian θέλει να παίξει μαζί τους κι εκείνοι πράγματι μπορούν να παίξουν μαζί του. Το φιλμ animation «Ian» δείχνει ότι όλα τα παιδιά, άτομα με αναπηρίες ή όχι, έχουν πλαστεί από το ίδιο υλικό.

Όταν είδε η, Sheila Graschinsky, η μητέρα του Ian, πώς συμπεριφέρθηκαν στο γιό της τα παιδιά που δεν ήταν εξοικειωμένα στην επαφή με συνομηλίκους τους με αναπηρίες, το έβαλε σκοπό να δουλέψει ώστε να αλλάξει τις αντιλήψεις τους. Έγραψε ένα βιβλίο, το «Δώρο», όπου περιγράφει την καθημερινή ζωή μιας οικογένειας στην οποία υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία. Μοίρασε το βιβλίο στα παιδιά που δεν αποδέχθηκαν τον Ian στην παιδική χαρά, γνωρίζοντας βέβαια ότι η διανομή των βιβλίων στις παιδικές χαρές δεν θα ασκούσε την ευρεία επίδραση που η ίδια ήθελε να επιτύχει.

Για την Graschinsky, το μήνυμα του «Ian» διαχέεται πολύ περισσότερο. Η χωρίς λόγια πλοκή του animation film «Ian» είναι ένα αγόρι που αγωνίζεται να επιτύχει την πρόσβαση σε κάτι που θέλει, κάτι που τα άλλα παιδιά έχουν εύκολα. Οι ανάπηροι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για να έχουν πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, τις εργασίες τους και τους κοινωνικούς θεσμούς.

Η διεθνής προσοχή που αποκτά η ταινία αποδεικνύει στη Graschinsky ότι «ένας κόσμος κοινωνικής αποδοχής είναι εφικτός».
«Η ταινία είναι μια ευκαιρία για όλη την κοινωνία… να σπάσει τα εμπόδια, να ρίξει τα τείχη, και να μας απελευθερώσει από τις προκαταλήψεις», υποστηρίζει η Graschinsky. Η ταινία δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε «να οδηγήσει [όλα τα παιδιά] να αποκτήσουν τα συγκεκριμένα εργαλεία για να γίνουν άνθρωποι της αλληλεγγύης».

Ο «Ian» παρουσιάστηκε στις Κάννες το Μάιο του 2018. Γράφτηκε από τον Gastón Gorali, με παραγωγούς τον Juan Jose Campanella (βραβευμένο με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «The Secret in their Eyes» το 2010) και το «Ίδρυμα Ian«, ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε από τη μητέρα του Ian, η οποία έχει ως αποστολή είναι να κάνει καλύτερη τη ζωή για τις οικογένειες των ανθρώπων με αναπηρίες.

Ο «Ian» έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, ενώ έχει προταθεί για Όσκαρ 2019, στην κατηγορία ταινιών animation μικρού μήκους.

Χαρείτε τον και στηρίξτε το σημαντικό, πανανθρώπινο μήνυμά του:

 

Πηγές: respectability.org και variety.com

Ό,τι χρειάζεται ένα παιδί και ό,τι οφείλει να προσφέρει ένας γονιός

Η προσοχή των παιδιών στις μέρες μας αποσπάται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν και η τεχνολογία είναι αναμφισβήτητα ο κύριος ένοχος σε αυτή την ατυχή εκδοχή της πραγματικότητας. Επιπροσθέτως, η νέα γενιά παιδιών τείνει να είναι πιο απομονωμένη ως αποτέλεσμα της σύγχρονης τεχνολογίας και έτσι χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια από τους γονείς σε ό,τι έχει σχέση με τη μάθηση τρόπων, την υγιή ανάπτυξη δεσμών και την αποτελεσματική επικοινωνία.

Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε επιτυχημένα παιδιά. Παρακάτω δίνεται ένας οδηγός των βασικών στόχων μας, ως γονείς.

 

Για την καλή ανατροφή των παιδιών, χρειάζονται:

1. Ποιοτικός χρόνος

Όταν μιλάμε για ποιοτικό χρόνο, δεν αναφερόμαστε σε δραστηριότητες όπως τα ψώνια, η τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια. Αντιθέτως, χρειάζεται να περνάμε το χρόνο μας μαζί τους με τρόπο που θα μας δέσει περισσότερο συναισθηματικά, θα εγκαθιδρύσει μια πιο ανοιχτή επικοινωνία και θα γεννήσει λύσεις για προβλήματα ή απαντήσεις σε ερωτήματα.

2. Ηθικό πρότυπο μίμησης

Τα παιδιά μας λειτουργούν σαν σφουγγάρια και μιμούνται- ταυτίζονται εύκολα- γι’ αυτό να επιλέγετε τις λέξεις και τις πράξεις σας σοφά. Ρίξτε το βάρος στους τρόπους, στη μετριοφροσύνη, στη δικαιοσύνη, στην ειλικρίνεια και στη θετική συμπεριφορά. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των παιδιών σας, τότε το πιο πιθανό είναι και εκείνα να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά να γίνουν και έμπιστοι ενήλικες.

3. Ενσυναίσθηση και ηθικές αξίες

Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε στα παιδιά σας το περιβάλλον που χρειάζονται για να κοινωνικοποιηθούν και να δεθούν σωστά με τους συνομηλίκους τους. Επιπλέον, δείξτε ότι δεν είστε εγωιστές και τα παιδιά θα δείτε πως θα υιοθετήσουν την ίδια στάση στη ζωή τους. Σύμφωνα με τις έρευνες του Harvard, «είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούνε από τους γονείς και φροντιστές τους ότι το ενδιαφέρον και η φροντίδα προς τους άλλους είναι μια από τις κύριες προτεραιότητες στη ζωή και είναι τόσο σημαντικό για τους άλλους, όσο και για τη δική τους ευτυχία. Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι είναι δική τους προτεραιότητα, τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν το μήνυμα, επειδή δεν βλέπουν πράξεις».

4. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη

Χρειάζεται να αποφύγετε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν τους ρόλους των άλλων με υγιείς τρόπους· πρέπει να εκτιμήσουν τα άτομα που συνεισφέρουν στην ευτυχία τους και αυτό δεν θα το καταφέρουν, αν είναι υπερβολικά κακομαθημένα. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά πιθανότατα να καταλήξουν να είναι πιο υγιή, πιο χαρούμενα και πιο φροντιστικά, αν μάθουν να εκτιμούν τους άλλους και την ίδια την ύπαρξη της ευτυχίας. Σύμφωνα με την έρευνα του Harvard, «τα παιδιά είναι καλό να βοηθούν τακτικά, για παράδειγμα, στις δουλειές του σπιτιού και να επαινούνται για μη συνηθισμένες πράξεις καλοσύνης. Όταν αυτές οι πράξεις της καθημερινότητας απλά αναμένονται και δεν επιβραβεύονται συνεχώς σαν κάτι περίεργο, είναι πιο πιθανό να ενσωματωθούν και στην υπόλοιπη ζωή των παιδιών».

5. Ευρύτερη οπτική

Για να το θέσουμε αλλιώς, χρειάζεται να διδάξετε τα παιδιά σας πώς να βλέπουν την ευρύτερη εικόνα- και πώς να αξιολογούν τη σημασία της. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να επεκτείνουν τον κύκλο των φίλων και γνωριμιών τους, ώστε να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν ότι «είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να εστιάζουν, να ακούνε προσεκτικά και να διατηρούν τον άμεσο κύκλο τους, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουν και την μεγάλη εικόνα, να υπολογίζουν και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν κάθε μέρα».

 

Πηγές: mcc.gse.harvard.edu, enallaktikidrasi.com

Επιστολή προς γονείς που δεν ζουν πιά μαζί

Απλός, διάφανος, ξεκάθαρος ετούτος ο λόγος που απευθύνεται σε κάθε χωρισμένο ζευγάρι με παιδιά. Το όφελος των ίδιων των παιδιών, η προστασία και η ασφάλειά τους, η συναισθηματική ισορροπία και η ψυχική τους λειτουργικότητα είναι τα μοναδικά μας κίνητρα…

 

Αγαπητοί γονείς,

Χωρίσατε μεταξύ σας, δε χωρίσατε από τα παιδιά σας. Έχετε δικαίωμα να ακολουθήσετε χωριστούς δρόμους απ’ εδώ και μπρος όμως δεν έχετε δικαίωμα να φύγετε από τις ζωές των παιδιών σας. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να φροντίσετε ώστε να περνάτε αρκετό χρόνο με τα παιδιά σας και να είσαστε συνεπείς ως προς τις οικονομικές σας υποχρεώσεις απέναντί τους.

Αν βρείτε κάποιο άλλο άτομο να είναι μαζί σας, λάβετε υπόψη και τις ανάγκες του παιδιού σας από τον προηγούμενό σας γάμο. Δεν αποφασίζετε μόνο για σας πλέον, είτε σας αρέσει είτε όχι. Αποφασίζετε για σας και για το παιδί σας. Φροντίστε λοιπόν το παιδί σας να νιώθει άνετα και καλά με τις επιλογές που κάνετε στη ζωή σας. Φροντίστε το παιδί σας να νιώθει πραγματικό μέλος της νέας οικογένειας που προσπαθείτε να φτιάξετε.

Το παιδί σας δεν είναι ιδιοκτησία σας. Είναι ελεύθερος άνθρωπος. Έχει δικαίωμα να έχει και τους δύο του γονείς αλλά και όλους τους συγγενείς του στη ζωή του. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να στερήσετε από το παιδί σας κάτι τέτοιο. Αυτό σημαίνει (ειδικά για τις μαμάδες) πως πρέπει να δεχτείτε τον πατέρα να αντιμετωπιστεί ισότιμα μ’ εσάς ως γονιός και να έχει κι αυτός αρκετό χρόνο με το παιδί σας.

Το παιδί σας δεν είναι όπλο εκδίκησης για να πονέσετε τον/την πρώην σύζυγο. Είναι απαράδεκτο να προσπαθείτε να στρέψετε το παιδί σας εναντίον του άλλου γονιού λέγοντάς του άσχημα λόγια για τον άλλο γονιό. Είναι επίσης απαράδεκτο, να προσπαθείτε να κρατήσετε το παιδί μακριά από τον άλλο γονιό. Είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείτε το παιδί για να έχετε οικονομικό όφελος μέσω της διατροφής. Τα χαρτιά των δικαστηρίων λένε πολλά και υπάρχουν. Το παιδί μεγαλώνοντας θα μάθει και θα καταλάβει την αλήθεια. Φροντίστε να έχετε το μέτωπό σας καθαρό.

Δίνοντας το λόγο στα ίδια τα παιδιά τι ακούμε;

Έχουμε δικαίωμα να αγαπάμε και τους δύο γονείς μας και να το εκφράζουμε αυτό. Αν είμαι στο σπίτι της μαμάς και θέλω να μιλήσω στον μπαμπά, πρέπει να είμαι ελεύθερος/η να τον πάρω τηλέφωνο όποτε θέλω και να μιλήσω όση ώρα θέλω μαζί του. Πρέπει να νιώθω ελεύθερος/η να του πω «σ’ αγαπώ» και «σε πεθύμησα», χωρίς να κατακριθώ γι’ αυτό το πράγμα.

Δεν είμαστε δικαστές. Αγαπάμε τους γονείς μας κι αν έκαναν λάθη θέλουμε να τους συγχωρέσουμε. Μη μας φορτώνετε με τις μεταξύ σας προστριβές. Αυτά που συμβαίνουν μεταξύ σας πρέπει όσο το δυνατό να μείνουν μεταξύ σας. Εμείς θέλουμε ηρεμία. Και με τους δύο μας γονείς.

Η «σταθερή στέγη» είναι μύθος. Ένα παιδί αν έχει το δικό του χώρο στο σπίτι του κάθε γονιού του, μπορεί να περνά εξίσου καλά και να είναι εξίσου άνετα και στα δύο σπίτια. Μπορεί έτσι να βλέπει και τους δύο του γονείς. Καλύτερα ένα παιδί να έχει δύο σπίτια και δύο γονείς, παρά ένα σπίτι και ένα γονιό. Ο νοών νοείτω.

Το «σταθερό πρόγραμμα» όσο είμαστε μικρά παιδιά σας βολεύει εσάς. Μεγαλώνοντας όμως να έχετε υπόψη σας πως θα καθορίζουμε εμείς το πρόγραμμά μας. Το παιδί μεγαλώνοντας θα αποφασίσει πότε και πόσο θα είναι με τον κάθε γονιό, ό,τι και να κάνετε.

Αν είναι δυνατό, αποφύγετε να πάρετε τα παιδιά σας στο δικαστήριο και βρείτε τα μεταξύ σας. Εδώ, θα έλεγαν τα παιδιά, αν τους δινόταν η δυνατότητα, κάτι τέτοιο: Αν χρειαστεί όμως να πάμε στο δικαστήριο μην προσπαθήσετε να μας εκφοβίσετε ή να μας πιέσετε στο τι να πούμε. Κάποτε θα καταλάβουμε τι κάνατε και θα πρέπει να λογοδοτήσετε γι’ αυτό. Αν πάμε δικαστήριο πρέπει να νιώσουμε ελεύθερα να πούμε αυτό που νιώθουμε και να υπερασπίσουμε τα δικά μας δικαιώματα ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Φροντίστε να μένετε όσο το δυνατό πιο κοντά μεταξύ σας, ακόμη κι αν χωρίσατε. Αν μένετε σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα, τότε εκ των πραγμάτων μία θα είναι η στέγη μας, όσο κι αν επιθυμούμε να σας βλέπουμε και τους δύο και να μένουμε και με τους δύο. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές…

 

Πηγή: enzoionline.com 

Απόψε στις 18.00, ομιλία στο 46ο Δημοτικό για τις θετικές επιδράσεις του δημιουργικού σχολείου!

«Το σχολείο της δημιουργίας, της αποδοχής και της συμμετοχής

και η επίδρασή του στη ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών»

είναι ο τίτλος της ομιλίας που θα πραγματοποιηθεί απόψε στις 18.00 στο 46ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου (Παπαπέτρου Γαβαλά 41).

Γονείς και εκπαιδευτικοί συνυπάρχουν και συνομιλούν, συνεργάζονται και συμπορεύονται έχοντας ως στόχο ένα σχολείο πολιτισμού και ουσιαστικής παιδείας, που θα χωράει την καλλιέργεια της ψυχής και την τέχνη, το «μαζί» και το «κοντά», το συναίσθημα και το παιχνίδι, την κοινωνική δεξιότητα και το δημοκρατικό πνεύμα.

Η εκδήλωση υλοποιείται στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος που εφαρμόζει το σχολείο.

Ανοίγουμε σκέψη και καρδιά και σας καλούμε να μας συντροφεύσετε με την παρουσία σας σε τούτο το μοίρασμα που φέρνει στο επίκεντρο ξανά το παιδί, τις ανάγκες του και την αρμονική ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

Ομιλήτρια θα είναι η Μαρία Παναγιωτάκη, Ψυχολόγος και Κοινωνιολόγος, Υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων Ν.Ηρακλείου.