2013. Μια βαθιά υπόκλιση στον εξελιγμένο και υπεραναπτυγμένο κόσμο του 21ου αιώνα που τραβάει ολόισια στο μέλλον με έπαρση και αποφασιστικότητα…
Πικρά βεβαίως μιλώ, πικρά και θυμωμένα. Πώς αλλιώς, αφού σήμερα, εν έτει 2013, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια, ενώ 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
Ήταν 1993, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε τη 17η Οκτωβρίου ως «Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας».
Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις καλούν την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας και μας υπενθυμίζουν τις προσπάθειες για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του φιλόδοξου προγράμματος του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας στο μισό ως το 2015.
Στη χώρα μας, το 20% του πληθυσμού απειλείται σήμερα από τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι 15% που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Η Κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι απειλούνται από τη φτώχεια κοινωνικές ομάδες, όπως οι άνεργοι, οι μονογονικές και πολύτεκνες οικογένειες και οι ηλικιωμένοι.
Σύμφωνα με υπολογισμούς της Ε.Ε, το όριο της φτώχειας ενός μονομελούς νοικοκυριού αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα 4.800 ευρώ, ενώ για ένα τετραμελές νοικοκυριό ανέρχεται στα 10.800 ευρώ (τιμές 2002).
Στην πολύπαθη Ελλάδα μεγάλο μερίδιο στον κίνδυνο φτώχειας ή και κοινωνικού αποκλεισμού κατέχουν από άποψη ηλικιακής κατηγορίας τα παιδιά, με το ποσοστό να ανέρχεται σε 30,4% το 2011 από 28,7% το 2010.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία έτους 2011 της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT, οι δείκτες στο πεδίο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού παρουσιάζουν εξαιρετικά δυσμενή εικόνα για την Ελλάδα, τόσο σε σύγκριση με παλαιότερα έτη, όσο και σε σύγκριση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και τον μέσο όρο της ευρωζώνης των 17 κρατών-μελών, δεδομένων των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης.
Ε δ ώ μπορείτε να κατεβάσετε την έκθεση της UNICEF «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα – 2012» σύμφωνα με την οποία τα φτωχά ή αποκλεισμένα παιδιά στη χώρα μας είναι 597.000 και από αυτά τα 322.000 στερούνται βασικών αγαθών διαβίωσης.
Κάποιες στιγμές σιωπής μπροστά σ’ αυτούς τους αδυσώπητους, ισοπεδωτικούς αριθμούς, αυτό ας προσπαθήσουμε, και λίγες λέξεις ποιητικές, μήπως και οι εσωτερικές μας διαδρομές μάς οδηγήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο…
Γιάννης Ρίτσος, «Για το παιδί»:
Τα παιδιά θέλουν παπούτσια
τα παιδιά θέλουν ψωμί
θέλουνε και φάρμακα
δούλεψε και συ
Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε
το παιδί: ζωή.
Τίποτ’ άλλο, Ζωή.
Ζύμωνε στη σκάφη
πρώτο σου ζυμάρι, πρώτο σου ψωμί
ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή
για το παιδί.
Ζύμωνε το χώμα
με το δάκρυ δάκρυ
φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί
να πετάει τη νύχτα
και να κελαηδεί
για το παιδί.
Τούτη είναι η ζωή μας
τούτο το μεγάλο, τίποτ’ άλλο
γέλα κλάψε, πες ό,τι θες
Το παιδί ζωή: ζωή
τίποτ’ άλλο.
Στα δύο παρακάτω πολύ ενδιαφέροντα video, παρακολουθήστε τη «φτώχεια που λέει παραμύθια», αλλά και την καθημερινότητα ενός παιδιού που ζει σε συνθήκες φτώχειας σε αντιπαραβολή με τη ζωή ενός παιδιού που του έχουν εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση. Η ευτυχής κατάληξη του δεύτερου video, είναι και ευχή μας.
Πηγές: unicef.gr, paraskhnio.gr, nooz.gr
Filed under: Ανθρώπινη Ανάπτυξη,Διαφορετικότητα,Διαχείριση Κρίσεων,Δικαιώματα Ανηλίκων,Εφηβεία,Εκπαιδευτικό Υλικό,Κείμενα,Νέα για Νέους,Οικογένεια,Υγεία |
Σχολιάστε