Σε τούτη τη μυθοφάγο εποχή ελάτε να πιαστούμε από τα παραμύθια και να τραβήξουμε απ’ την πιο κόκκινη γωνίτσα της καρδιάς τη κλωστή τη δεμένη… Στο «χωριό του όλοι μαζί» μάς πηγαίνει ο Σωκράτης Μαντζουράνης, σ’ ένα παραμύθι που έγραψε για το μεγάλο μας χωριό: τον κόσμο μας. Συλλογικότητα, μοίρασμα, αλληλεγγύη, φροντίδα, ανθρωπιά: αν αναζητάτε αυτές τις έννοιες στις καθημερινές σας συναναστροφές και στην «πολλή συνάφειά» τους, διαβάστε το παραμύθι από
ε δ ώ
Κατά πως λέει και ο συγγραφέας:
Τούτο το παραμύθι δεν είναι παρά μια ευχή και μια ελπίδα.
Μια ευχή του παππού, μιας γενιάς που φεύγει, στο εγγόνι του, σε μια γενιά που τώρα έρχεται στη ζωή, να παλέψει να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο. Είναι και μια ελπίδα, πως τα παιδιά μας θα καταφέρουν να μεταμορφώσουν το μίζερο χωριό «Ο Καθένας» που τους κληροδοτούμε, στο ανθρώπινο χωριό του «Όλοι Μαζί» που τους αξίζει και τους οφείλουμε.
Με εργαλείο το «κάτι» του παραμυθιού, που δεν είναι παρά η αγάπη και η έγνοια για το διπλανό μας, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, τα παιδιά κατακτούν στο παραμύθι τον κόσμο που τους πρέπει και τους τον στερούμε.
Θέλει όμως τούτο το παραμύθι, να κάνει και μια υπόμνηση ευθύνης στους μεγάλους. Γιατί όπως λέει ο ποιητής:
“Έχε το νου σου στο παιδί.
Υπερασπίσου το παιδί.
Γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.”
Filed under: Ανθρώπινη Ανάπτυξη,Διαπολιτισμική Αγωγή,Διαφορετικότητα,Εφηβεία,Εκπαιδευτικό Υλικό,Κείμενα,Νέα για Νέους,Οικογένεια,Πες μου μια Ιστορία,Συναισθηματική Αγωγή,Τέχνη |
Σχολιάστε